Zavallılığın, düşkünlüğü de ayrı bir tadı olduğunu düşündü Kemal. Yukarıdan düşmek, o düşme hali acı vericiydi belki ama, ta dibe varınca, her şeyi kaybedince, bütün edindiklerinin, hep korumak zorunda olduklarının da ciddi bir yük olduğunu hissediyor, düşerken alınan o yara berelerden tuhaf bir haz duyulmuyor muydu? En dipte, en aşağıda sonsuz özgürlüğü mü hissediyordu insan?