uzanmış yatıyorum sırtüstü şu an
yanımda kimse yok yalnızlığımdan gayrı
ve karşındayım ömür aynamın
büyülü burgacına kapılıp beynimin
derin düşüncelere dalıyorum
kim bilir belki bir gün
çıkıp gelirsin bana
bulup getirirsin yitirdiğim şiiri
ve ben
şarap gibi eskimeye başlarım yeniden
sonra sen
açılırsın istiridye gibi
ortaya çıkar incin
hayranlığım aşkım acım
ve birikmiş özlemimle bakarım sana
güzelsindir
sıcak rengim kızılcığım karıncam
gece saçlım gece gözlüm ay memelim
bulut gölgeler düşürmüştür oralarına
terlemiştir yaprağı gülün