Bugün bir haftadır cânân görünmez
Sitâremde meh-i tâbân görünmez
Dedim cânâ görünmezsin sebeb ne
Dedi var ebleh olma cân görünmez
Görem dersen dehânın ey dil umma
Nihândır çeşme-i hayvân görünmez
Görünmezse rakîb olmaz aceb ki
Meseldir değmede şeytan görünmez
Leb-i lalinden özge ey Necâtî
Dil ü cân derdine derman görünmez
Çünkü yâr ağyâr ile demsâzdır
Bana günde bin kez ölmek azdır
Türlü türlü derde uğratan beni
Kalb-i mâil çeşm-i şâhidbâzdır
Gamzenin ettiklerin zülfün bilir
Geceler uğru ile hemrâzdır
Nice bir yele yanınca it rakîb
Gel bizimle git o iti azdır
Çok cefâ eyler bilip çok sevdiğim
Nola nola bu da bize azdır
Gussadan mahlas dilersen ey gönül
Adını divân-ı aşka yazdır
O gözü mestânenin ettiklerin
Ey Necâtî cevr sanma nâzdır
Beni cevr ile öldürse demen o yâra kanlıdır
Helâl olsun ona kanım yiğittir delikanlıdır
İşittim ki rakib ölmüş habîbin ömrü çok olsun
Kapıdan bir seg eksilmiş onu sanman ziyanlıdır
O mâhi nâgehân görsem bana söylemeyip geçse
Kalır parmağım ağzımda gören demez ki cânlıdır
Demişti öldürem seni ferah ol tîg-ı hışmımla
Dirîğâ ahdine durmaz sanasın Karamanlıdır
Necati ey peri-çehre igen üftade olmuştur
Yüzünün rengi zerd olmuş gözünün yaşı kanlıdır
Bir dem iken devlet-i dünyâyı bin dem sandılar
Bu fenâ gülzârının ayşını âlem sandılar
(Bir an gibi gelip geçen dünya talihini hiç bitmeyecek sandılar. Bu fani gül bahçesinin eğlencesini bir âlem sandılar)
Necâti Bey