P. D. Ouspensky

Gözlemleme, fonksiyonların bölünmesi ile başlamalıdır. İnsan makinesinin bütün faaliyetleri, her biri kendi özel zihni veya 'merkezi' tarafından yönetilen, kesin bir biçimde tarif edilmiş dört gruba ayrılmıştır. Kendi kendini gözlemlerken insan, makinesinin dört temel fonksiyonunu birbirinden ayırt edebilmelidir: Düşünce, duygu, hareket ve içgüdü. İnsanın kendisinde gözlemlediği her olay, bu fonksiyonlardan ya birine ya da diğerine bağlıdır. Bundan dolayı, gözlemlemeye başlamadan önce, insan, fonksiyonların nasıl farklılaştıklarını, düşünce, duygu, hareket ve içgüdü faaliyetlerinin ne anlama geldiklerini anlamalıdır.

Modern bir insan uykuda yaşamaktadır; o, uykuda doğar ve uykuda ölür.

Şimdi anlıyorum ki kişi hayatı alt etmek istiyorsa önce ona teslim olmalı.

"Gülmek neden hoştur?" dedi birisi.
"Çünkü" diye cevapladı G., "Gülmek kullanılmadan kaldığı takdirde olumsuz olabilen, yani zehir olabilen fazla enerjiden bizi kurtarır.Bu zehirden içimizde daima çok miktarda taşırız.Gülmek panzehirdir.

Dünya tatbikat yeridir.Herşey insana tesir olarak gelir ve bu tesirler ileri de görürür, geri de;fakat varılacak olan nokta aynıdır.
Muazzam bir sistem insana okul çalışması yaptırmaktadır..

Psikoloji nedir? Psikoloji; insanın mümkün evriminin
ilkelerini, yasalarını ve gerçeklerini araştırmadır.

Siz hâlâ kelimelere güveniyorsunuz.Bir sade vatandaş eğer iyi bir sade vatandaşsa kelimelere güvenmez.O kelimelerin ardında ne kadar boş konuşmaların saklandığının farkına varır.

hayatımız, bizi hiçbir yere götürmediğini anladığımız anda anlam kazanmaya başlar

Eğer bilgi varlığı aşarsa, o insan bilir ama yapma gücüne sahip değildir. Bu, yararsız bilgidir. Diğer taraftan, varlık bilgiyi aşarsa, o insanın yapma gücü vardır ama bilmemektedir, yani bir şey yapabilir ama neyi yapacağını bilmez. Kazandığı varlık, gayesiz hale gelir ve onu kazanmak için gösterdiği çabaların yararsız olduğu görülür.

Hareket merkezinin düşünce merkezi için çalışması, örneğin, mekanik okuma veya mekanik dinleme oluşturur; bu durum, insanın kelimelerden başka hiçbir şey okumayıp dinlemediği ve tamamen, okuduğunun, işittiğinin bilincinde olmadığı zamanki duruma benzer. Bu genellikle, dikkat -yani düşünce merkezinin faaliyetinin yönü- başka bir şeyle meşgul bulunduğunda ve hareket merkezi, boşta olan düşünme merkezinin yerini doldurmaya çalıştığında meydana gelir. Fakat bu, çok kolaylıkla bir alışkanlık haline gelir. Çünkü düşünme merkezinin ilgisi genellikle, faydalı bir işe, düşünceye ya da tefekküre değil, fakat basitçe gündüz düşüne (hülya) ya da hayal kurmaya dönüktür.