Schrader, Transendental tarza sahip filmlerdeki ironinin, şizoid bir dünyada yaşamanın geçici çözümü olduğunu belirtir. İncelemeleri sonucunda bu filmlerin karakterlerinin yaşama ironi ile yaklaştıklarını ve bu döngüde yönetmenin
de onlara ironi ile yaklaşmakta olduğunu belirler. Buna örnek olarak; Bresson, Dreyer ve Boetticher filmlerinde açıkça yer aldığını söylediği ‘ironik humor’u verir.