Pierre Martino

Kaan

02 Ekim 2020 14:54

Stendhal'in baba nefreti

Stendhal bu babadan her zaman nefret etti. Delikanlılık çağındaki duyguları bu çocukluk intihalarının doğruluğunu bize ispat eder. "Belki de kader hiçbir zaman babamla benim kadar birbirine tamamiyle zıt iki insanı bir araya getirmemiştir.” diyor. Stendhal döner dolaşır, belki yirmi yerde onu çekiştirir, onun hakkında en kötü sözleri sarfeder, onu "suratsız mendebur” ve "alçak” kelimeleriyle vasıflandınr, ona cizvit papası, piç adlarını takar ve hemen hemen her yerde de bu hakaret dolu lâkapları kullanır; kızkardeşi Pauline’i de babasına karşı aynı nefret duyguları içinde yetiştirir. Onu her an hiddetten kudurtan şey babasından yeter derecede para alamayışıdır; gerek mektuplannın, gerekse hâtıra defterinin birçok yerinde, mirasa konabilmek ve oldukça müreffeh bir ömür sürebilmek için babasının ölümünü dört gözle beklediğini açık açık itiraf etmektedir. Ama bu mesut gün gelip çattığı zaman da umduğu kadar para bırakmadı, diye, yine geçmişteki gibi babasına küfür etmekte devam etti!

Sayfa 7Kitabı okudu

Reklam

Kaan

02 Ekim 2020 16:42

Esasen, yaşı göz önünde tutmak gerekirdi: birçokları gibi, Stendhal de yirmi yaşında ihtilâlci, fikirleri çok değişmediği halde, ellisinde oldukça muhafazakârdı; ama harekete geçme sabırsızlığı eskisi kadar büyük değildi, yaşama itiyattan kazanmıştı ve bilhassa sözleri daha mutedil olmuştu. Netice itibariyle, cumhuriyete muarız olduğunu söyledi: "Adalı olmadığımıza ve Fransızlarda belki doğuştan olan ihtilâle karşı görülen meyil karşısında, bana öyle geliyor ki hiç olmazsa 1837'de kırallık hükümeti cumhuriyetlerin en iyisine tercih edilebilir. Kıratların en kötüsü, mesela Ispanya'nın VII. Ferdinand’ı eline de düşsek, ben onu iktidardaki cumhuriyetçilere değişmem. Bu cumhuriyetçiler, sanırım ki iktidara mâkul niyetlerle gelebilirler, ama hemen arkasından öfkelenirler ve yeniden ıslâhat isterler.” 1830 ihtilâlinden altı ay sonra: "Cumhuriyet menfur... Amerika’dan başka her yerde de korkunç bir haldir.” diyordu.

Sayfa 253Kitabı okudu

Kaan

02 Ekim 2020 15:17

Jules Janin şöyle söylüyordu: "Bence, Restorasyon devri Jizvitlerinin cemiyete verdikleri şekli tasvir niyetinde olan ve eserine meselâ, Cizvit ve Burjuva, yahut Liberaller ve Ruhbanlık adım vermeye cesaret edemiyen M. de Stendhal bu sınıfları remiz mahiyetinde renklerle göstermeyi düşünmüştür; Kırmızı ve Siyah unvanı buradan geliyor. Yalnız hâlâ kırmızı kimdir, siyah kimdir, bilmiyorum.”

Sayfa 152Kitabı okudu

Kaan

02 Ekim 2020 15:15

"Üslûp, parıldıyan 'güzelliğiyle, her an kendini gösteren nüktesiyle dikkati çeker, yani okuyucunun esaslı şeylere atfettiği dikkati dağıtmaya vesile olursa, bir pürüz teşkil eder... Okuyucuyu ister istemez uyanık tutan bu hâkim üslûp, bir gazete makalesi için güzel, hattâ elzemdir; üç sahifeyi büyük bir zevkle okutur; fakat onuncu sahifede yorar; bu, kendisine bir vazife verilen ve efendisinin dediklerini tam olarak tekraredeceği yerde, göze girmeğe çalışan,ve diyeceklerini karışık bir hale sokan bir uşak gibidir."

Sayfa 141Kitabı okudu