Seyir syf.251
"Kendime veremeyeceğim hiçbir şey yok bu yaşamda. Oysa hep dışarıda arıyoruz, dışarıdan bekliyoruz ve maalesef öylesine zannetiğimizin tam tersine bir düzen ki bu, kendimizde olmadığına inandığımız, kendimizde bulamadığımız bir şeyi dışarıdan mümkün değil alamıyoruz ve başkasına da veremiyoruz.
Kafamdaki bu karmaşayı çözemiyorum. Çözemedikçe dış dünya ile daha da baş edemez duruma geliyorum. Yaşamım gürültülü bir kör kuyunun içinde, bu seslerle her gün daha da derine kaymaktan ibaret.
Sayfalar arasında kendi gerçekliğime ve gerçeğime seyir mi ediyorum;
aaa yine aynı cümleler, diyerek sürekli tekrara düşen yazarı şaşkınlıkla seyrediyor muyum, bilemedim. 🤔