Orta dönem Platonculardan biri olan Mestrius Plutarchus; Yunan tarihçi, biyografi ve deneme yazarıdır. Burada da Atina’nın önde gelen devlet adamlarından Aristides ve Bilge Cato’nun yaşamlarını ve siyasetlerini sırasıyla aktarmış. Sonrasında ise bu iki lideri gerek toplumsal ünleri, gerek savaş başarıları, gerekse yaşamsal felsefeleri yönünden son derece objektif bir pencereden kıyaslamıştır.
Plutarkhos’ a göre; her ikisinin de ortak özelliği olan siyasi güç ve şöhret kazanmalarının sebebi kalıtsal üstünlükleri değil, doğuştan gelen yetenek ve güçlü karakterleridir. O, Aristides’in mütevazi, dürüst ve adil kişiliğini ayrıca siyasetini de yüceltmekle beraber ev yönetiminin çok kötü olduğunu ve kendince oluşturduğu “yoksulluk felsefesinin” sonucu olarak ev yönetiminde de berbat olduğunu gözler önüne serer. Aristides böylesine sefalet içindeyken, hem ev idaresini göz ardı etmiş hem de neredeyse dilencilik seviyesine düşmüştür. Oysa Marcus Cato, hem kendi servetini arttırmış hem ev idaresi ve çiftçilik konusunda birçok faydalı bilgiyi derleyerek başkalarına da yol göstermiştir. Ama Cato’nun bir kötü özelliği vardır ki ; o, Aristides kadar lekesiz kalamamış, özellikle yaşamının son zamanlarında şehvet düşkünlüğü sebebiyle utanç verici ilişkiler yaşamış ve evlilikler yapmıştır...
Eser, dönemin siyasi, dini ve toplumsal yaşantısına ayna tutması açısından değerliydi..
