Hayatıma girip beni ben yapan, benden bin tane daha ben alan adamların hepsi gitti.Artık yepyeni bir hayata adım atıyorum, bu kez geçmişle değil gelecekle yaşamak için.Sanırım diyetimi yeterince ödedim...Zaten hiçbirinin soyadı bana yakışmıyordu...
Yalanlarını.Gideceğini söylemeye cesaret edemeyip içinde bir gram duygu barındırmayan o mektubunu.Sensiz yaşamamın imkanı yok dedikten sonra aklına bile gelmeyişimi. Bunları hafızama koyacağım.Olur da bir gün karşıma çıkarsa yeniden inanmayayım diye.
İlişkiler bittikten sonra ikiye ayrılır,bir daha geri dönüp baktıkların;içinde ukde kalanlar.Bir daha geri dönüp bakmadıkların;diğer tarafın içinde kalanlar.
Herkes mutlu olmak zorunda değil;demek ki hep yanlış insanları buluyorum.Doğru insanı ararken ömrüm çürüdü zaten.Ben de kabul edeyim,yapayalnız ölmek kaderimde var.Tamam da yalnız ölen neden benim ? Onlara neden bir şey olmuyor ? Eee onların kötü benim iyi olmam gerekmez miydi ?
Öyle bir an gelmişti ki.Sana 'nasılsın' demeye korkar olmuştum.Sürekli taktik,sürekli oyun,sürekli karşındakini tongaya düşürme hevesi.İlişki böyle yaşanmıyor,böyle bir şey değil.Devamlı olarak sana seni ne kadar sevdiğimi ispatlamak zorundaydım.O karmaşık kafanın içinde olan her şeyi bilmek zorunda değilim.Beynini okumak zorunda değilim.Bugün yine nasıl bir oyun oynayıp beni sınayacak diye diken üstünde oturmak zorunda değilim.Benden milyonlarca şey beklerken,senin hiçbir şey yapmamanı sineye çekmek zorunda hiç değilim.