Eksi 16 derece. Dışarı çıkarken sıkıca giyinmeme, ellerime eldivenlerimi geçirmeme rağmen hissettiğim üşüme hissinin tarifi yok. Krakow sokaklarında yürürken çok soğuk dediğimde aklıma hemen yanı başımızda olan toplama kampı geliyor. Ben Auschwitz'i kışın sonunda gezdim. Adımımı attığım her yerde, insanlar incecik bir pijama ile nasıl hayatta kalabildiler diye düşündüm durdum. Hem o zaman küresel ısınma sorunu baş göstermemiş, mevsimlerin dengesi bozulmamıştı. Ve o insanlar -35 derecede yaşam mücadelesi vermişlerdi. Başımda berem, ellerimde eldivenlerimle kendimi onların yerine koymaya çalıştım. Sonra da bu yaptığımdan utandım.
Şimdi ben bunları neden yazdım. Çünkü bu kitap tam da o zamanlarda geçiyor. Hitlerin Krakow’a gelişini, Yahudileri toplama kamplarına götürüşlerini oyuncak bir bebeğin gözünden görüyorsunuz. Kitap güzel başladı, hüzün dolu bir sonla da bitti. Zaten bir yerde savaş varsa sonu nasıl güzel bitebilir ki.
