Ricardo Piglia şu anda Arjantin'de yaşıyor. Üç romanı ve bir hikâye kitabı var. Hikâye kitabıyla Casa de Las Américas Ödülünü kazandı. Kitapları Portekizce, Fransızca, İtalyanca ve Almanca'ya çevrilmiştir.
Bazen kendi kaderimi anladığımı bile düşünüyorum. Bir anlığına. Anlayış ancak bir an sürüyor ve o anda ne oluyor, elbette, düşündüğümü veya anladığımı sanırken uyuya kalmışım.
Yok Şehir, Arjantin’in kanlı siyasi tarihi ve ülkedeki totaliter rejimin, fütürist bir distopyayla anlatımı. Kurgu, Buenos Aires’te bir gazetecinin, Elena isimli bir kadının hafızasını ve anılarını kayda almış bir makineyi arayışıyla ilerliyor. Arka planda kolektif bilinç, dil ve gerçek ilişkisi, din ve inançlar gibi birçok sorgulamayla beraber siyasetten felsefeye, dilbilimden edebiyat tarihine kadar geniş bir yelpazede okurun ufkunu açacak bir metin Yok Şehir. Zihnin sınırlarını zorluyor, okuması pek kolay değil. Birkaç sayfa geriye gidip okuduğum yerler oldu. Edebi açıdan zor bir dili yok ama Piglia’nın okura sunduğu parçaları birleştirebilmek için okurun dikkatini yoğunlaştırması gerekiyor. Piglia’nın zekasına ve donanımına hayran kaldım. Kurgusuyla, kurguyu işleyişiyle, ele aldığı konular ve sunduğu fikirlerle kesinlikle okuduğum en iyi kitaplardan biri. Hem zihinsel açıdan doyurucu hem de okuru yıpratmayan bir kitap, bu dengeyi de çok iyi tutturmuş Piglia. Yazara Suni Teneffüs adlı eseriyle devam edeceğim. Latin Amerikan edebiyatı eserlerinden hoşlananlara, doyurucu, dolu dolu bir distopya okumak isteyenlere mutlaka tavsiye ederim.
Yok ŞehirRicardo Piglia · Delidolu Yayınevi · 202035 okunma
‘Kendi biçimini bulamamış olan her şey, der Rios, gerçeğin eksikliğinin acısını çeker.’
.
Junior bir gazetede çalışıyor ve aldığı duyum onu harekete geçiriyor : Bir kadının hafızasını içeren makinenin varlığı. Bir gazeteci için oldukça iştah kabartıcı bir konu elbette.
Ulaşmaya çalıştıkça öykülerle karşılaşıyor, çünkü hafıza öykülerden ibaret değil mi?
Ama hafıza yanıltır.
Öyküler birbirine karışır, görüntüler iç içe geçer.
Kişiler silikleşir, hafıza körelir bazen de raydan çıkar..
.
Konular hiç beklemediğim yerden çıktı bu sefer. Biraz polisiye biraz macera beklerken Piglia dedi ki ‘hayır daha fazlası lazım bana’.
Katmanlı ve bol çeşniliydi Yok Şehir. Her kısımda çarpıcı detaylar, sistem eleştirileri ve hafızaya odaklanma vardı.
Unutmak ve hatırlamak, ve yaşanılanların hepsini bir hazneye hapsedebilmek.. Gerçek ve kurgunun arasındaki şeffaf sınır bir de..
Yok ŞehirRicardo Piglia · Delidolu Yayınevi · 202035 okunma
"Bir insanın sahip olabileceği tek toprak, onu gömdükleri zaman eline geçendir." (S.82)
1981 yılında Arjantin'de yayınlanan ve hemen best seller listelerine giren inanılmaz bir kitap okudum. Iyi ki okudum. Kitaba başlarken; "Bu kitabın yazılması, yayınlanması, hatta okunması bile inanılmaz cesaret gerektiren bir eylemdir"