Socrates, mutluluğun, ruhun tabiatına en fazla uygun olan bir hayat yaşanması yoluyla elde edilebileceğini düşünüyordu. Mutluluk; refah, iktidar ya da şöhret gibi fiziki ya da hârici şartların bir sonucu değildir; aksine, ruh için iyi olan bir hayat sürdürebilmenin bir sonucudur.