Rober Haddeciyan

02 Şubat 20:07

208 syf.

10/10 puan verdi

Ermeni edebiyatını Mıgırdiç Margosyan'un ardından ilk okumasını yaptım uzun bir aradan sonra. Kitap içsel yolculuğu tasvir ediyor. Bir hastayı ziyaret edince geçip gideriz acısını o an paylaşarak. Ama hasta günlerin, saatlerin, dakikaların, anların içinde yaşamını zihninde tekrar eder, sorgulamalar yapar, yalnızlığı ile hüzünlü bir yolculuk yapar. Kitap işte bu duyguları bir kaza ile aylardır hastanede felçli yatan birinin zihninden, iç sesinden anlatıyor. Dopdolu empati içeriyor. O kaçınılmaz Varoluş sancıları elbette güzel serpiştiriliyor anlatımın içine. Gayet başarılı, akıcı yormayan bir tarzla yazar harika bir kitap yazılmış. Keyifli okumalar.

TavanRober Haddeciyan · Aras Yayıncılık · 201849 okunma

Zen

02 Şubat 18:55

Pişmanlık zayıf ve doyumsuzların kaderidir.

Sayfa 182 - Aras

Reklam

Zen

02 Şubat 17:36

Felaket, bizi hazırlıksız, savunmasız yakalayarak acımıza acı katmak için, dinginliğin içinde patlar.

Sayfa 174 - Aras

Melisa

@Kitapli_gunler

02 Şubat 17:19

Kimse geleceği tahmin edebileceğini sanmasın. Yapabileceklerini ve dayanma gücünü kestirmeye kalkmasın. Çünkü eninde sonunda yanılacak.

Kitabı okudu

Zen

01 Şubat 21:15

Bazen de film kareleri bütünüyle durur, görüntü donardı. Beynimin şimdiki zamanı kabul etmeyip geçmişe sığınmak istediği andı bu.

Sayfa 90 - Aras

Zen

01 Şubat 16:37

Felaket, bizi hazırlıksız, savunmasız yakalayarak acımıza acı katmak için, dinginliğin içinden patlar.

Sayfa 187 - Aras

Reklam

Zen

31 Ocak 21:28

Haz kısa sürer ama hazdan kaynaklanan felaket uzun zaman, hatta belki de sonsuza dek sürecek.

Sayfa 44 - Aras

Zen

31 Ocak 15:31

Hemşireler, onları çoğu kez boş yere rahatsız ettiğimizi bilirler. Bizimkisi hastalara özgü bir sabırsızlık, ısrarlı bir şefkat ve insan arayışı, can sıkıntısı ve bıkkınlığı gidermek için başkasını rahatsız etme alışkanlığıdır.

Sayfa 17 - Aras

Zen

31 Ocak 01:02

İnsanlar düşünebilmek için görmeden bakabilecekleri bir şeye ihtiyaç duyar.

Sayfa 12 - Aras

Zen

30 Ocak 22:10

Kimse geleceği tahmin edebileceğini sanmasın. Yapabileceklerini ve dayanma gücünü kestirmeye kalkmasın. Çünkü eninde sonunda yanılacak.

Sayfa 11 - Aras

Reklam

Ecem İspir

@okuyanuseco

26 Aralık 2023 21:12

185 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

Onlarca eseri olmasına rağmen halen neden Türkçe'ye çevrilmemiş olduğunu sorguladığım, İstanbul'da entelektüel hayatın yaşayan önemli isimlerinden biri olan Rober Haddeciyan'ın Tavan isimli bu kısacık fakat şahane romanını okudum. Kahramanın ağzından anlatılan, tek hayatı bir hastane odasından ibaret olan, düşüncelerini mahkumu olduğu o beyaz daracık tavanına yansıtarak yaşayan 60 yaşında bir erkek. Aylar önce muz kabuğuna basıp düşmüş, o zamandan beri bir hastanede yatalak, iletişim kurduğu insanlar kendisini sık sık ziyarete gelen kızı, hastabakıcılar, hemşireler ve zaman zaman odasını paylaştığı diğer hastalar. Tek mekanda geçen romanda anlatıcı tek mekanın tasvirini yapmıyor sadece, biz onun zihnine giriyoruz, hayal kuruyoruz, geçmişe gidiyoruz, gelecekle ilgili varyasyonlar kuruyoruz. Anlatıcı yatalak fakat, bütünüyle umutsuz değil, intihar düşüncesi geçmiyor kafasından, küçük şeylerden mutlu oluyor. Fakat bir hayat muhasebesi de tutuyor tavanda, zaman ve mekan bazen algısını kaybediyor. Bütünüyle depresif olmasa da sorguluyor hep. Bana farklı şeyler hatırlattı Tavan, okurken ara ara durup düşündüğüm yerler oldu. Sıcak ve dokunaklı bir hikaye... Ben çok sevdim, tavsiye ederim. .. .. "Tam 6 bin saatten beri sırtımı yataktan kaldırmadım. Ve yine 6 bin saatten beri yere "basıp pencereye kadar gitmedim. Düşünün bir kere, tam 6 bin saat... İnsan bu kadar uzun süre mutluluğa bile dayanamaz. Insan bu kadar uzun süre eğlenmeye, tatile bile katlanamaz. İnsanoğlu yalnızca acıya bu kadar uzun süre eğlenmeye, tatile bile katlanamaz. İnsanoğlu yalnızca acıya bu kadar uzun süre dayanabiliyormuş." ..

TavanRober Haddeciyan · Telos Yayıncılık · 199749 okunma

Ecem İspir

@okuyanuseco

24 Aralık 2023 19:39

Anımsayamamak. Tanrım, insanoğluna verilecek en büyük ceza bu işte... Geçmişe dönememek, tekrar yaşayamamak, ölüleri anamamak, onlarla konuşamamak... Eski evleri ziyaret edip, eski sesleri duymaktan yoksun kalmak... Geçmişten gelen güzel kokuların burnumuzu, zaman tünelinden yansıyan ezgilerin bir an için bile olsa kulaklarımızı dolduramaması ne kadar acı!..

Sayfa 168 - Telos YayıncılıkKitabı okudu