Robert Dugoni'nin kitabı izlemeye alışık olduğumuz, benzerlerini defalarca izlemiş olduğumuz bir gerilim filmi gibi akıp gidiyor. Wulf Dorn'un berbat kitabı Oyunbaz vb. kitaplarda karşımıza soluk soluğa okunsun diye atmosfer yaratamayan, karakter geliştiremeyen basit eserler çıkarken burada, korktuğumun tersine daha iyi çizilmiş bir hikâye, daha gerçekçi karakterler, ve çok çok daha iyi bir üslûp çıkıyor. Katzenbach'ınkiyle kıyaslanamaz gibi, ama ondan bir iki gömlek aşağıda, oldukça iyi bir kitap bu. İyi çekilmiş, kurgulanmış, şaşırtmacaları şaşırtıcı olmayan ve klişe, ama yine de tat veren bir gerilim filmi gibi Kardeşimin Mezarı. Serisinin de ilk kitabı olarak ilgiyi hak ediyor.
