Yanlış uyumlanmaya ilişkin ilk zamanlardaki, nükseden deneyimlerinden başlayarak çocuk, karşılanmayan gelişimsel özlemlerin ve tepkisel duygudurumlarının, nefret uyandıran bir kusurun veya içkin bir kötülüğün tezahürleri olduğuna dair bilinçdışı bir kanaat elde eder. Savunmacı bir kendilik ideali tesis edilerek, ilk zamanlardaki çevrede tahammül edilmez olarak algılanan incitici duygulanım durumlarından arınmış bir kendilik imgesini temsil eder.