Deyəsən, ömrümün payız fəslidir,
Yatıram, yastığa saçım tökülür.
Başımı yanında dik tutsam da mən,
Səndən ayrılanda belim bükülür.
Hamıdan gizlədib gözümün yaşın,
Axdıqca qəlbimə, sutək içirəm.
Bir vaxt sən atdığın o səhv addımın,
İndi, addım-addım üstdən keçirəm.
Bütün sevgilərdən uzaq düşmüşəm,
Sevən bir qadıntək qucaqla məni.
Axı, səndən yaxşı kim ağlayar ki,
Sevdiyim gözlərlə sən ağla, məni
Gözləyə bilmədim ayaqlarımı,
Yanına gəlməyə ürək tələsdi.
Mənim bu dünyada yaşamağıma,
Səndən bir xatirə şəkil də bəsdi.
Saçlarım rəngini dəyişəcəkdir,
Baş alıb gedəcəm, bir son yağışla.
Mən harda itirdim səni, bilmirəm,
Amma, unutmadım, məni bağışla.