Ryan Graudin Sözleri ve Alıntıları
Ryan Graudin sözleri ve alıntılarını, Ryan Graudin kitap alıntılarını, Ryan Graudin en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yanındaki delikanlı Aaron-Klaus'tan o kadar farklıydı ki. Onu bulan Aaron-Klaus'tan. Daha iyi bir dünyaya inanan Aaron-Klaus'tan. Biri bunu yapmak zorunda olduğu için onu sonsuza dek terk etmiş olan Aaron-Klaus'tan.
Sayfa 224Kitabı okudu
"O gün her şeyimi kaybettim. Ailemi. Adımı. Hayatımı. Yarı kördüm. Bir gözüm çok iyi görüyordu ama iki yıl boyunca aynaya bile bakamadım. Ne zaman denesem, yaralarımı görüyordum. Onların yüzlerini görüyordum."
Sayfa 266Kitabı okudu
Ölüm, düşüncesizce kullanılacak bir güç değildi.
Hayır. Korkulacak bir güçtü o. İnsanın ruhunu parça parça bitiren bir güçtü, ta ki geriye hiçbir şey kalmayana dek.
Sayfa 104Kitabı okudu
Kimsin sen? (İçinde?)
Bu sorunun cevabını bulmak için Yael'in mücadele etmesi gerekiyordu. Kendi yansıması bir yansıma bile değildi. Kırık bir aynaydı. Parçalarını tekrar tekrar birleştirmek zorunda olduğu bir şey. Anıdan anıya. Kayıptan kayba. Kurttan kurda.
Sayfa 51Kitabı okudu
Hatırlamıyordu.
Hatırlamıyordu.
Kim kendi yüzünü unuturdu ki? "Sorun değil," demişti Henryka. "Önemli olan içinde ne olduğudur."
Peki ama, içinde ne vardı?
Sayfa 50Kitabı okudu
"Ölüleri unutamayız, Yael. Ölüleri asla unutmamalısın."
Sayfa 116 - MiriamKitabı okudu
"Aynıyım!" diye bağırmak istedi Yael. "İçim aynı!"
Sayfa 88Kitabı okudu
'Kardeş.' Bu sözün aralarında bir tür ağırlığı olsa gerekti. Yael'in nasıl idare edeceğini bilmediği bir tür yükümlülük hissiydi bu. Hele de kendi ailesi çoktan kül olup gitmiş, rüzgarda savrulmuşken.
Sayfa 77Kitabı okudu
Şimdi umut, o kadar ağır geliyordu ki, Kolezyum üstüne çökmüştü sanki.
Sayfa 101Kitabı okudu
Yael gözlerini kapadı ve yıldızların parlak ışıkları kayboldu. Sadece karanlık ve kollarında açılan yaraların verdiği cayır cayır yanma hissi kaldı geriye. Yolun yıprattığı ceketinin kolları altındaki his. Onu sevmiş olanların izlerinin arasındaki his.
Sayfa 143Kitabı okudu
İğne seansları Yael’in hassaslaşmasına neden oluyordu her seferinde. Mürekkep ve duyduğu acıdan ziyade iğnenin kendisiydi mesele. İğnelere dair hatıralar. Yapabildikleri şeylere dair. Yaptıkları şeylere dair.
Bir zamanlar, ölüm krallığında yaşayan bir kız vardı. Kolunda kurtlar ulurdu. Bir kurt sürüsü; dövme mürekkebi ve acıdan, anılar ve kayıplardan bir sürü. Kızın hep aynı kalan tek yanıydı bu.
Hikayesi bir trende başlamıştı.
Sayfa 10Kitabı okudu
Kan dökülmüştü. Fakat bu kez içinde umut almıştı.
Sayfa 382Kitabı okudu
Yalnızlar yalnızı Yael. Yüzü olmayan. Hiç kimse olmayan kız. Herkes olabilecek kız.
Yaşamak mı? Yırtıcı dişlerin olduğu bir dünyada, yapayalnız?
Yoksa ölmek mi? Duman ve iğnelerin olduğu bir kafeste.