Yuzu'nun sadece bir yüzük alabilmek için işe başlaması... Bilmiyorum, benim muhtemelen asla yapmayacağım şeylerden biri gibi geliyor bana, o yüzden çok ters düştüm ve saçma geldi. Bir de o aldığı hediyeyi Mei kabul etmeseydi, Yuzu'nun 1 aylık maaşı ve zamanı için ben depresyona girerdim onun yerine.
Bu cildin kilit noktası lanet olası homofobi ile karşılaşma cildimiz olması, hiç de tanıştığımıza memnun oldum diyemeyeceğim. Fakat Yuzu'nun çöküşüne Mei'nin kol kanat germesi ve inci taneleri değerindeki konuşması ile homofobinin rezil etkileri toz olup salındı.
Mei'nin çocukluğunu yaşayamamış ve gençliğini de yaşayamayan biri olduğu için ne kadar olgun oturaklı dursa da duygular konusunda sudan çıkmış balığa döndüğünü gördük ve hoşuma gitti. Mei çok güçlü ve tam bir tanrıça gibi, çok geniş perspektiften bakıyor herkese, Yuzu'da tanrıçayı ilahilikten arındırmaya çalışıyor, insansılık katıyor. Bunu seyretmek damağımda böğürtlenli sufle tadı bırakıyor.
