Ben ne zamandan beri sapları paslı bıçaklarımı özlüyorum biliyor musun?
Ben de bilmiyorum.
Bilmediğimiz çok şey var değil mi?
Mesela annem, böylesine yıkıldığımı bilmiyor.
Hatta hâlâ ağladığımı geceleri, hiç bilmiyor.
Hayatımda en mutlu olduğum anları düşünürken,
aklıma bu denli çok gelmene kırgınım.
Bitenlerin pişmanlığıyla değil,
yaşananın gururuyla yürüyeceğim diye atarken adımlarımı üstelik,
her kaldırım köşesinde gözlerimin yaşarmasına çok kırgınım.
Ben şimdi
kitap okumaya kalksam,
sonunda şair ölür.
Hatta belki de
sana gelmek için yola çıksam,
yol biter,
uçurumlar başlar.
Gülümse biraz deme bana o yüzden,
bazı şeyler için
çok geç kaldım ben.