Uyanıklıkla uyku arasında tepemizde bir kelebek uçtuğunu gördüm. Maviydi, çok güzeldi. Sanki başka bir zamanı, daha mutlu zamanları hatırlatıyor gibiydi ama hafızam iyi değildi.
Ağlamaya başladım. Bu yoğun, insanın derinlerinden bir yerden gelen,ruhunu sarsan bir ağlamaydı. Çok uzun zamandır kilitli olan bir odanın açılması gibiydi. Küf kokulu, bastırılmış duygular gün yüzüne çıkıyordu