"Evet ama nereden başlamalı, hangi sözcüklerle başlamalı?"
Ben başlayacağım ama sen, zihnimin içinde hiç susmadan sürekli beni düzelten, yalanlayan, değiştirmeye çalışan, bana tahammül edemeyen sen, susarsan..
Ben başlayacağım ama sen, benden üstün olduğunu ispat etmeye, benden daha çok bildiğini, benden daha iyi gözlemlediğini kabul
Bir kitap hayatı; insanı, doğayı, günlük yaşantıyı, hayalleri ancak bu kadar ilmek ilmek işleyebilir sayfalara. Okurken atlı ilerleyişiyle değil yanınızda kitap okuma sakinliği müziği ve bir de ada çayı tütsüsü olması sizin kitapla karşılıklı sohbetinizi koyulaşırabilir. İnsanın hayatında başına gelmiş ve gelebilecek tüm hadiseler bir kitapta toplandığını, içinde kendi yaşantınıza dair bir çok anektodu yakalayabileceğiniz okunası bir eser diyebilirim. Rus edebiyatının nadide eserlerinden birisi
Her kitap aynı şekilde okunmaz. Bazı kitaplar ihtimam ister, özel bir ihtimam ile okunmaları gerekir. Elbette dilediğiniz gibi okuyabilirsiniz istediğiniz kitabı ama bu kitaba gerekli önemi göstermez iseniz aklınızda kitapla ilgili hiçbir şey kalmayacak kitap okunup bitince.
Budalalar okulunda yaşayan bir şizofreni hastasının sohbetleri okuduğumuz kitapta anlatılan. Sohbet en az iki kişi arasında olur elbette. Zaten kahramanımız da iki kişi sayılır. Kendisi ve öteki. Dostoyevskiye bir selam çakmış olalım böylelikle de.
Kitap hayata dair bir düşünce girdabı, kapılın gitsin.
Bana hitap eden bir kitap olduğunu söyleyemeyeceğim. Sokolov'un bu eserini okumak isteği hızlı bir şekilde gelişebiliyorsa kitabı okumak bir o kadar zor. Kitap bir çocuk tarafından anlatılıyor ve bu çocuk bir şizofren. Kitabın ortalarına gelebilmek için baya bir uğraşmanız gerekiyor. Çünkü kitapta kullanılan iç ses, gerçek hayat ile hayali hayatın iç içe geçmesi romanı zor okunur hale getiriyor. Karakterler bir iken iki olabiliyor ve bir karakter farklı zamanlarda iki kişi olabiliyor. Bilinç akışı ile kurgunun bir arada romanda ele alınması roman yazarını yetkin hale getirirken, kitabı bir o kadar zorlaştırıyor.
Spoi içerir. Büyük bir merakla alıp okumaya başladığım ama hayal kırıklığına uğradığım, beğenmediğim bir kitap. İlk bölümde bir tren istasyonunu tasvir ederek anlatıyor. İlk bölümde dağınık bir anlatım ve bol resim olması nedeniyle iyice dağıldım. İkinci bölümde kısa hikayeler yer alıyor. Kendimi ilk bölümde alakasını sorgularken buldum. Üçüncü bölümde kendi hayatından ipuçları veriyor ve dağınık anlatım devam ediyor. Hala kitaba ısınamadım ve beni sıktı ama kitap yarım bırakmayı sevmediğimden devam ediyorum, ısrarla. Dördüncü bölümde çevre tasviri ve hastane süreci var. Genel olarak resimler ve dağınık anlatımla kitaptan kopuyor ve bölümler arası ilişki kurmaya çalışıyorsunuz ama olmuyor. Beşinci bölümde hastaneyi tasvir etmesi yer alıyor. Şizofrenilerle çalışmış biri olarak bu kadar dağınık anlatımları hastalığın başında yer alıyor ama hastane sürecinde de devam etmesi ile iyice köprüm ve bolca resim olması iyice kopmaya neden oluyor. Keyifli okumalar.
Vay canına... Sonunda bitti.
Açıkçası hiç bitmeyecekmiş gibi hissettim ve kitabın içinde derin bir boşluğa düştüğümü... Pek çok açıdan, okuduğum hiçbir kitaba benzememesi, aniden kesilen sözler ve oradan oraya uçan anlatımla (bu yazarın yeteneksizliği değil aksine yeteneği, psikolojik açıdan sorunlu bir karakteri fazlasıyla derinden incelediği ve onu anlattığı için gerçekten tebrik edilesi) beni dikkat dağınıklığına sürükleyen bir kitaptı.
İçim şişmedi desem yalan olur, cidden bir noktada, "artık yeter neler olduğunu anlamak istiyorum" diye diye tükendim ama kitabı ancak son 20 sayfada anlamak mümkün oldu.
Yani genel olarak, bir ana karakterimiz var ve bu karakter şizofren. İçsel tartışmalar yaşıyor, yaşadığı olayları anlatırken yan taraftan biri fırlayıp başka bir olayı anlatıyor derken sürüklenip gidiyorsunuz, sonu olmayan bir dehliz anlayacağınız.
Tekrar okumak için elim bu kitaba gider mi? Emin değilim. Ancak yazarı takdir ediyor muyum? Ayakta bile alkışlarım. Her yiğidin harcı değildir böyle detaylı ve savurgan yazabilmek...
Resimlerle anlatım oldukça iyi düşünülmüş. Psikolojik sorunları olan bir karakterin dilinden olduğunu hissettiriyor kitap. Rusların ağdalı dilleri, felsefik göndermeleri bu kitapta da mevcut. Alışık olmayan ya da uygun bir kafada olmayanlar için sıkıcı bir okuma olabilir. Benim de enlerimin arasında olduğunu söyleyemem. Yine de kitaptaki akıl hastalığı mevzusu dışlanmışlık gibi olgular benim için okuma sebebi.
