En Eski Şebüsterî kitaplarını, en eski Şebüsterî sözleri ve alıntılarını, en eski Şebüsterî yazarlarını, en eski Şebüsterî yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Şeb-i rûşen miyân-ı rûz-i tarîk" der Şebisterî/Şebüsterî. "Karanlık gün ışığında aydınlık gece" olarak çevrilir. Da niye der böyle bu adam? Garip akımından olmadığı da malum-ı âliniz. Aslında İslâm tasavvufunda en önemli mertebelerden birini özetler bu âlim, birkaç sözlükle. Gerçek ârif vahdeti kesretten ayırabilendir. Ve o ulaştığı son noktada da vahdette kesreti, kesrette vahdeti görür.
Ancak ârif bu son aşamaya gelmeden maddeden geçip Asıl Olan'a ulaştığında tüm ayırt etme yeteneğini yitirir, yani aydınlık ona karanlık getirir, aydınlık bir gecede hapsolur. Daha sonra bu aydınlığın karanlık kalan şeyleri yani kesreti görünür kıldığını akletmeye başlar ârif, yani her karanlık, içinde gün ışığının bir tecellisini taşır.
Karanlık gün ışığında (Mutlak'ın tecellisinde) aydınlık gece (Mutlak'ı bulup onda kaybolmak).
Farklı bir yorumunuz varsa, bilmek ve düşünmek isterim.