Arendt, özgürlük hareketlerinde şiddet yerine, sivil itaatsizliği benimseyenlerin daha başarılı olduğuna dönük bir tespitte bulunmaktadır. Çünkü şiddet ayrıştırıcı kin tohumları ekerek, nefreti kalıcı kılar. Oysa sivil itaatsizlik, uzun vadede rakiplerin "kalbinde" bir sempati oluşturmaya çalışır. Şiddet, empatik düşünceyi önlediği gibi, düşünmeyi de yok eder; bundan dolayı şiddet daha fazla şidddeti doğurur.