Sevil İnan Sönmez

Sevil İnan SönmezKaşgarlı Mahmut yazarı
Yazar
Çevirmen
6.2/10
18 Kişi
59
Okunma
6
Beğeni
3.031
Görüntülenme
Ancak, aklın yönlendirmediği her güç de tehlikelidir, canlar. Gün olur, kendine döner güç sahibinin.
Reklam
Sevginin olmadığı yerde öfke, kırgınlık, çözülme ve birbirinden kopukluk gibi olumsuz durumlar ortaya çıkar.
Soframıza bey ya da çoban her boydaşımız, her dindaşımız ve insan olan her kişi aynı anda ve aynı oranda oturma hakkına sahipti... bu yine böyle sürecektir. Günlük yaşamımızda, bey olduk diye hiçbir değişiklik olmayacaktır.
“Buğday yerine nefes versek olmaz mı?” diye haber gönderdi.
Ben yürürüm yane yane Aşk boyadı beni kane Ne akilem ne divane Gel gör beni aşk neyledi. Miskin Yunus biçareyim Baştan ayağa yareyim Dost ilinden avareyim Gel gör beni aşk neyledi
Reklam
Bir kez gönül yıktınsa Bu kıldığın namaz değil Yetmiş iki millet dahi Elin yüzün yumaz değil
İlim ilim bilmektir İlim kendin bilmektir Sen kendini bilmezsin Ya nice okumaktır
Ben, Oğuzların, Kayı boyunun üç yüz yıl süren göçebe hayattan devlet hayatına yükselmesini istemekteyim. Bunun için de beylik kasasından tek kuruş bile almamam gerekmektedir. Gayri geçimimizi, koyunların gelirleriyle sağlayacağız. Ancak elimizde olanı yoksullara, muhtaçlara dağıtmakta da kusur etmemeliyiz. Yoğun işlerimden ötürü bunu ben unutmuş olsam bile, siz unutmayacaksınız.
Reklam
Cümleler doğrudur sen doğru isen, Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.
Adı Yunus’tu. Yoksul bir ekinciydi. Bütün Anadolu ekincileri gibi, gün bulur gün yerdi. Taştan topraktan ekmeğini çıkaran, yağmur yağmayınca aç kalan bir Anadolu köylüsüydü, bütün devletlerin soymaya alışık olduğu bir Anadolu köylüsü... Bir yıl kıtlık oldu. Yağmur yağmadı,ekin olmadı. Yunus'un yoksulluğu büsbütün arttı. Kuraklık kavurup ekini bitmeyince, heybesini omzuna vurup buğday aramaya gitti.
Çünkü sevgi kendini başkasında, başkasını kendinde bulmaktır.
Resim