Şeyma Ünal Gönderileri
Şeyma Ünal kitaplarını, Şeyma Ünal sözleri ve alıntılarını, Şeyma Ünal yazarlarını, Şeyma Ünal yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Eskiden battaniyemin altına saklanıp yokmuş gibi yaptığım devin şimdi gözlerine bakıyorum. Sonuçta onu hâlâ yenemedim ama bu, aradaki farkı önemsiz kılar mı? Sanmıyorum. Dev öyle büyük ki arkasını göremiyorum ama derenin sesini duyuyorum. Onunla savaşırsam çok yara alacağımı da biliyorum yaralarımın eninde sonunda kabuk tutacağını da. İhtiyacım olan tek şey cesaret. Kendim olma cesareti.
Sayfa 32Kitabı okudu
Umursamak istemiyorum. En azından bu kadar çok... Umursadığım zamanlarda da bunu gösterme cesaretim olsun istiyorum.
Sayfa 25Kitabı okudu
"Çocukluğun en kırılgan tarafı bu sanırım. Kin tutamıyorsun ama onun dışında her şeyi tutuyorsun; günü geldiğinde kendini başka kimsenin edemeyeceği şekillerde sabote etmek için."
İki insan arasında hep tek yol var sanıyordum o güne kadar. Sen birine kendini ne kadar yakın hissedersen o da sana o kadar yakın hisseder. Oysa hissedilen yakınlık başkaydı, gerçekte olan başka. İki insan arasında her zaman iki yol vardı. Sen onu yanında sanırken o seni köprülerin ardından izleyebilirdi. Herkes kendi aklının içinde yaşıyordu. Ve gerçeği bilemezdin. Neredeyse hiçbir zaman ...
Bana kalırsa tek bir gerçek var: Yol. Her sabah uyanıp yeniden yola çıkma cesareti göstermek var. Büyük laflar etmekle oyalanmadan, ne zaman varacağını düşünmeden her gün doğru olanı seçmek için çabalamak var. Yanlış olanı seçince görmek. Korkunca, kalbin kırılınca, kıskanınca, mutlu olunca görmek. Sana nasıl geldiğine bakmak. Saklamadan, üstünü örtmeden.”
Yürüdükçe görüyorum, güçlü olmak diye bir şey yok. İnançlı ya da adaletli olmak diye de. Çünkü bir şey gerçekse dile getirilmeye ihtiyaç duymaz. Öylece var olur.
camı aralayıp kuşları izliyorum. Bir alçalıp bir yükselirken, kanatlarını önce çırpıp sonra dümdüz gererken harika görünüyorlar ama hemen her şey uzaktan öyle görünüyor. Sadece uçtuğuna aldanıp kuş olmak isteyemezsin ki...
sadece uçtuğuna aldanıp kuş olmak isteyemezsin ki…
İki insan arasında
Herzaman iki yol vardı,
Sen onu yanında sanırken,
O seni köprülerin ardında izleyebilirdi.
Bir insanı mahvetmek istiyorsanız onu kimliğinden şüpheye düşürün. Herhangi bir şekilde... Her gün kendimize kim olduğumuzla ilgili sayısız masal anlattığımız düşünülürse bunu yapmak çok zor olmasa gerek. Benimkini bir başkası yapmadı ama. Ben kendi işimi kendim hallederim. O yüzden kendi kendimi mahvettim.
Umursamak istemiyorum. En azından bu kadar çok... Umursadığım zamanlar da bunu gösterme cesaretim olsun istiyorum. İlerlemeyi durdurmak için. Ama umursadığımı gösteremeyecek kadar çok umursuyorum. Bitmeyen bir savaş bu. Asla kazanamıyorum. Ne olunca kazanılır onu bile bilmiyorum. Öyle yorucu ki...
Sayfa 25Kitabı okudu
Her sabah erken kalkıp kimsenin okumayacağı şeyler yazmanın ya da mutfakta annene yardım etmenin havalı bir tarafı yoktu. İbadet etmenin ilginç bir tarafı yoktu mesela. Zaman istiyordu üstelik. Ama ''modern'' bir kadının günümüz dünyasında dinin geçerliliği hakkında edilen sohbetlerde, ''İnançlıyım,'' diye ahkâm kesmesi, kulakların kabartılmasına sebep oluyordu. Eylemin nerdeyse her türlüsü o eylem hakkında yapılan sohbete kıyasla yavandı. O yüzden ben de bu zamana kadar sadece kavramları sevmiştim, gerçekleri değil.
Sayfa 113 - Küsürat Yayınları, YolKitabı okudu
İleride büyük bir yazar olma hayali kuran, inançlı, güçlü, hassas, dürüst ve adaletli biri olduğumu sanıyordum. Peki bu ahlak kitaplarından fırlamış sıfatların gerektirdiklerini yapıyor muydum? Her sabah kalkıp yazıyor muydum mesela? Ya da gün içinde kozama çekilip varoluşun sırları hakkında tefekkür mü ediyordum? Arkadaş ortamlarında kadının evin içindeki adaletsiz yükü üzerinde ateşli tartışmalara giriyordum ama eve gelince annemin yemek kokan saçlarına, yorgunluktan morarmış gözaltlarına aldırmıyordum.
Sayfa 113 - Küsürat Yayınları - Yol ÖyküsüKitabı okudu