Duygularım darmadağın gerçekten. Çünkü gayet güzel başlayıp( arada takılmamı sağlayan bolca Fransızca kelimeye rağmen), sonu aceleye getirilen bir kitaptı Yılan ve Güvercin.
Lou inanılmaz bir karakter ve gerçekten kitabı tek başına götüren de o zaten. Söylediği taverna şarkıları, bozuk ağzı, alaycılığı muhteşemdi.
Reid onun tam tersiydi ama bu tamamen yetiştirilme şeklinden geliyordu. Favorim olmasa da hareketlerini, neyi neden yaptığını anlayabildim.
Lou ve Reid arasında ilişkiyi okumak çok eğlenceliydi. Zamanla birbirleriyle kurduğu ilişki güzeldi ama işte burada malum sebeplerden ötürü kitabın “enemies” kategorisinde olduğunu düşünmüyorum.
Yazar, Lou ve Reid ilişkisine o kadar odaklanmıştı ki cadılar, onların geçmişi, güçlüleri kısacası kitabın tüm fantastik detayları geri planda kalmıştı.
Ya daha uzun yazmalıydı ya da bazı yerleri daha kısa tutup, sona daha ağırlık vermeliydi çünkü her şey oldu bittiye geldi. Mesela yan karakterler gerçekten çok iyi ve onları daha fazla okuyabilirdik.
Bütün bunlara rağmen kitap akıcı ve keyifliydi. Diyaloglar gerçekten harikaydı hakkını yiyemem hani kötü bir rs döneminde olmama rağmen bir noktadan sonra elimden bırakamadım. Hatta post-it yapıştırdığım bir sürü yer var. Benim için fantastik öğelerin baskın olmaması o kadar da önemli değil derseniz öneririm.