Leon Nikoloyeviç Tolstoy, hayatının ikinci yarısındaki arayışları sırasında, neden evini terketmek, soyluluk unvanından vazgeçmek ve “Rusya’nın yollarına düşüp bir gezgin gibi dolaşıp durmak” istediğini şöyle yazıyordu güncesine:
“Ailem içerisinde rahat değilim, çünkü yakınlarımın duygularını paylaşamıyorum. Onları sevindiren herşeyi, okul sınavlarını, yüksek tabakadan kimseler arasında başarı kazanmayı, alışverişleri, bütün bunları ben onlar için bir kötülük ve felaket olarak görüyorum ama bunu onlara söylememeliyim. Aslında söyleyebilirim ve söyledim de, ama bu sözlerimden kimse bir şey anlamadı.”
Alışmam gerek. İnsan herşeye alışır. Zamanla, benim de neşeli, cıvıl cıvıl bir ev halkım olacak, kendi yaşantım ve çocuklarımla oyalanacağım, bu yaşam ciddi ve dolu olacak, çocuklarım sevinç kaynağım olacak. Ama daha şimdi den çok şeye kavuştum.