Sizce de anne-babalık özellikle de ilk çocukta daha önce neredeyse hiç deniz görmemiş birisine koca bir geminin kaptanlığını verme sorumluluğuna benzemiyor mu?
Hayatta birçok şeyin sınavına tekrar girebiliriz AMA çocuğumuz yalnızca bir kere büyüyor ve kritik zamanlarda yapılan hataların geri dönüşü çok zor ya da imkansız oluyor.
Kendine yetebilmeyi, kanaat etmeyi miras bırakacağım ona kimseye muhtaç olmasın, başkalarının hayatına imrenmektense sahip olduklarıyla mutlu olmayı bilsin diye.