Kurosawa'nin filmleri, insan davranışlarındaki aşırılıkları kutsayislari, kurgularındaki kesik kesik, inişli çıkışlı ritim, istikrarlı bir görsel dünyanın altını merkezsizleştirmiş, kompozisyonlarla boşaltışları ve karakter ve kamera hareketlerini ön plana çıkartişları bakımından, dört dörtlük bir hümanizm ile uyum içerisinde olmaktan çok diyonizyak bir niteliğe sahiptir.