En Eski Suzan Demir Sözleri ve Alıntıları
En Eski Suzan Demir sözleri ve alıntılarını, en eski Suzan Demir kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hüzün Kuşları...
Hazanları bahara çeviren kavuşmanın ertesindeki sabahta, penceresine konan kuş neyin habercisiydi? Gün griye bürünmüş, bulutlar ağladı ağlayacaktı. Kim içindi bunca matem? Kim içindi gökteki bekleyiş? Hanna'nın içinde tarifsiz bir bekleyiş başladı; sanki bugünü yaşamıştı, ruhu ağlıyordu, kim için?
+ "Ağladığınıza göre çok sevmiş olmalısınız?"
- Hanna, "Hayır efendim, tanımıyorum." dedi.
+ "O vakit neden ağlıyorsunuz?"
- "Kendi ölümüme..."
Sayfa 64Kitabı okudu
İnsan, aynı yolları kaç defa geçse de bir gün hayatına anlam katan bir kalbi toprağa vermek için yine aynı yollardan geçeceğini bilecek olsa, hiç tanışmak ister miydi bu yollar ile?
Sayfa 69Kitabı okudu
"Hep orada, gözlerinin yeşil sularında kalabilsem... Hep orada, yüreğinin çizgisinde, aşkla, Meryem gibi susabilsem..."
Sayfa 79Kitabı okudu
Hanna da herkes gibi kendince inancını yaşamaya çalışmıştı. Yaşlı teyzelerin inandığı, tuttuğu tüm dileklerin bir habercisi, onların sesini duyan bir "Yaratan" olduğunu biliyordu. Tüm kıymetli duaların, aynı sarayda toplandığına inanıyordu; fakat gerçekten kendisinden öte, kendisinden uzak, kendisinden kendine yakın olan Rabbine içini döküp ağlamış mıydı, ondan sevgisini dilemiş miydi? Henüz emin değildi kalbi... Hem insan nasıl bilebilirdi ki meftun bir gönülle bağlandığını, her nefesi, her adımda aşkı bağışlayana?
Sayfa 82Kitabı okudu
"Ferma, beni güneş batmadan sev olur mu?"
Ferma, “Bu ne demek?” dedi.
“Güneş batınca içimde bir şeyler de onunla birlikte batiyor, çok uzaklarda bir yerde sonsuzluk şarkıları çalıyor. Bir taraftan
hüzün fonları sanki beni de kollarına alıp güneşle birlikte eritiyor. O vakit ben, senin beni sevmemenden korkuyorum."
Sayfa 86Kitabı okudu