Başlıca iki hipotez öne sürdü. İlki, kullanmanın bir organı geliştireceği, kullanmamanın ise körelteceği idi. İkincisi ise kullanma ve kullanmamanın sonuçlarının üreme yoluyla bir sonraki nesle aktarıldığıydı. Bu, “kazanılan karakterlerin kalıtımı” olarak bilinen Lamarck’ın sloganlaşmış hipoteziydi.