Günlükler, bir yazarın, kendi kendiye konuşmasıdır, bu nedenle Kafka'nın günlüğünden bir başka bölüm daha okuyalım:
...
25 Şubat 1915, "...Yaşamımın akışını gözleyen bir yabancı olsaydım, yaşamımın hiç ile son bulacağını, korkunç, aralıksız bir kuşku ve yaratmak uğruna sürekli olarak kendine işkence etmekle geçtiğini söyleyebilirdim. Oysa kendi yaşamıma katılan olarak, umut ediyorum."