Tui T. Sutherland Posts
You can find Tui T. Sutherland books, Tui T. Sutherland quotes and quotes, Tui T. Sutherland authors, Tui T. Sutherland reviews and reviews on 1000Kitap.
Clay, mağara duvarlarının altında kalan boşluktan geçerken Tsunami’ye yetişti. Ne zaman bu küçük boşluktan geçse gerilirdi. Keşke akşam yemeğinde fazladan bir inek daha yemeseydi. Boşluktan geçerken kayaları pençeleriyle tırmalayıp
kendini yukarı çekmeye çalıştı. Vücudunun orta kısmı sıkıştığında kısa süreli bir korku yaşadı. Acaba burada boğulup kalacak mıydı? Fazladan yediği bir inek yüzünden kehanet bozulur muydu?
Tsunami seri bir hareketle Starflight’a döndü. Burnundan soluyordu. “Bunu yüzüme söyle.”
“Yüzüne söylüyorum zaten,” dedi. “Ah, yoksa kıçına mı
söylüyordum? İkisi birbirine çok benziyor.” Tam Tsunami ona dişlerini gösteriyordu ki Starflight, Clay’in arkasına saklandı.
Yazııııık
Fakat bütün ejderler ne kadar umursamıyormuş gibi görünse de Glory’nin bundan nefret ettiğini bilirlerdi. Ayrıca bu gerçekten haksızlıktı. Tanıdıkları tek YağmurKanat Glory idi ve o herkesten daha çok çalışırdı.
Clay’in en sevdiği an buydu. Sunny kraliçe gibi davranmayı bırakıp savaşmaya
odaklandığı kısım... Onunla savaşmak eğlenceli oluyordu. Küçük bedeni sayesinde Clay’in saldırılarından kolayca kaçıyor, korunma hareketlerinin açığını bulabiliyordu.
Clay, “Gerçek bir leş yiyicinin karşıma çıkmasını çok isterdim!” dedi. “Kafasını koparırdım! Ve onu yerdim!”
Ön pençeleriyle altında duran kayaya vurdu. “Bahse girerim Kestrel’in sürekli getirdiği tüy telek yumaklarından daha lezzetlidir.”
Sunny, “Zavallı, obur Clay,” diye takıldı ona
Ejderler, Sunny’nin neden normal bir KumKanat gibi görünmediği konusunda hiç konuşmazdı. Clay’in tahmini, yumurtasının kumdan çok erken alınmış olması yönündeydi. Belki de KumKanat yumurtalarının kuluçkadan çıkana kadar güneş ve çöl kumunun sıcaklığına ihtiyaçları vardı. Aksi takdirde yumurtadan yarı pişmiş çıkar ve komik görünümlü olurlardı.
Gerçi, Clay’e kalsa Sunny gayet normal görünüyordu.
Arkasından bir ses, “Aha!” diye bağırdı. Clay, başını kanatlarının arasına aldı. "Ne yapmışım?” diye bağırdı. “Özür dilerim! Kazayla oldu! Eğer bir inek fazla yememden söz ediyorsanız, Dune yiyebileceğimi, çünkü Webs’in gecikeceğini söyledi. Çok üzgünüm. Yarın akşam yemeği yemem!”
” İki yıl daha saldırılara ve hakaretlere katlanmak. Yalnızca iki yıl daha dayanması gerekiyordu. “Daha sonra eve gidip istediğimiz kadar inek yiyebileceğiz.”
Clay hikâyenin maceralı kısımlarım hep es geçerdi. Anne ve babanın mutluluğunun anlatıldığı son bölümü severdi sadece. Ve şöleni... Çok güzel anlatılmıştı.
Nehre girmek, Tsunami’nin her şeye çözümüydü. Sıkıldın mı? Kemiklerin mi ağrıyor? Pulların mı kurudu? Savaş tarihi derslerinden başın mı şişti? Diğer ejderler ne zaman şikâyet etse, Tsunami, “Nehre gir!” diye bağırırdı. Su altında nefes alabilen tek ejder olması ya da diğer ejder kabilelerinden çoğunun ıslanmaktan nefret etmesi umurunda değildi.