Mevlana dünyayı, hiçbir zaman terk edilmesi gereken, kötü varlıkların kuşattığı kınanması gereken bir yeryüzü olarak görmemektedir. Eğer kötülenecek bir şey varsa, o da insanların hiçbir zaman yenemedikleri tamah ve hırs duyguları ve gerçeği görmemeleridir.