Uğur Köfe 29.Kasım.1968 Konya Çumra ilçesi doğumlu. İlk ve orta öğrenimini Çumra'da tamamladı. Ticaret Lisesi mezunu şiirle ilkokul 3. Sınıfta tanıştı. Böylece bitmeyen bir yazı ve şiir serüveni başlamış oldu. Lise yıllarında Çumra postası yerel gazeteye köşe yazıları yazdı. Daha sonra Konya Bölge gazeteleri. Türkiye'de yarın, Konya postası ve yeni Meram Bölge gazetelerinde Muhabir temsilciliği görevini üstlendi. Araştırma (inceleme,haber ve makaleler fotoğraflar yayınlandı. İlk şiir kartpostallarını (40 Adet seri) okuyucusuyla buluşturdu. 2001 de yayınladığı ''Nemli Kalbim Ilık Sevdam Nereye? isimli kitapla (TYB) Türkiye yazarlar birliği daimi üyeliği kazandı. Yayına başladığı ilk yıldan bugüne yerel siyasi gazete 26 haziran Gumra gazetesinde de haftalık köşe yazıları yazdı. Çumra Kültür Sanat Topluluğu kurucu üyesidir. 1988 yılında Yenigün Kültür Kitabevi Yayınevini kuran Uğur Köfe''nin yayınlanmayı bekleyen 33 adet şiir kitabı, 1 adet özlü sözler (veciz sözler) kitabı bir de denemeler kitabı bulunmaktadır. Halen kitapçı esnafı ve emekli çocuk babası Uğur Köfe yazı ve şiir dünyasına eserlerine yenilerini katarak devam etmetedir. Çumrada yaşayan sanatçı, şair, yazar Uğur Köfe şiirin"Uç Beyi" ünvanına talip bir şairdir.
Bugüne kadar yayınlanmış eserleri şöyledir;
1- Sensizliği Andım Yine (Şiir/1991)
2- Buruk Sevinçlere Ağlarsın (Şiir/1991)
3- Evet Sevda (Şiir/2013)
4- Sesler Renklerle Söyleşti Ben Seyrettim (Şiir/2013)
5- Gölgeler Şehir Kurar (Şiir/2014)
6- Yalnızlığın Siyah Buğusu (Şiir/2013)
7- Rüzgar Ve Su (Şiir/2013)
8- İnsan Atlası (Deneme-Anlatı/2013)
9- Muarrifinden Özlü Sözle (Özü Söz/2004)
10- Nemli Kalbim Ilık Sevdam Nereye? (Şiir/2001)
11- Aşk İklimi Günlüğü (Deneme/2006)
Issız bu yolun
birden bire kayboluveren en uç noktasındayım ben öte ucunda sen yoksun
şu alev alev kızıllığıyla göğün ışıyıveren yıldızlar mısın
bir türlü erişilmeyen
yoksa uzak şehirlerin koynunda mısın arayıp bulamadığım
zincire vurulmuş ayaklarım
ve...ufukta son çizgide hayalin
sana özlemle ulaşıyorum
seni kaybetmek kadar sensizliği unutmakta korkular giyiniyor şuracıkta yürek evim beni boğan
bir çift eldi geceler
o uzayıp giden karanlığın saçlarına tutunmuş seni diler
her şafak kızıllığında seni sevmişti ya., o bir çift göz.
dağınık saçlarım
dumanlı başım
cigaramın tütsüsünü ütülerim
asık suratim
sağ elimle bıyık ovalıyorum gülmüyorum
gülebiliyor muyum
kravatım kapının askısında rehin
kalemim ve defterime
unutturmuşum kendimi
çıkmışım bi o kadar hal kemal sokağa yürüyorum
ekşi suratlı adam konuşmuyor kasabanın oturuyorum parkına
Çaycıya, çayına,
oturduğuma mana buluyor
ayak üstüne ayak koyuyor beyefendiliğime mana buluyor diğerleri gibi olamıyorum
ya ne arıyorsun
habire manalar mırıldanıyorsun sabah sabah kendimle ikilem