Ümit Yaşar Oğuzcan, (22 Ağustos 1926, Tarsus - 4 Kasım 1984), Türk şair.
22 Ağustos 1926 tarihinde Tarsus’ta doğdu. Eskişehir Ticaret Lisesi’ni bitirdi (1946). Türkiye İş Bankası’na girerek Adana, Ankara ve İstanbul’da çalıştı. Halkla İlişkiler Müdür Yardımcısı görevinde iken, hizmette otuz yılını doldurunca kendi isteğiyle emekliye ayrıldı (Haziran 1977). İstanbul’da kendi adını taşıyan bir sanat galerisi kurdu.
Şiire 1940’da Yedigün şairleri arasında başlayan; 1975’te 33 şiir, 4 düzyazı kitabı, 13 antoloji ve biyografik eser, toplam 50 kitap çıkarmış bulunan, şiir plakları, şarkı sözleri ve yergileriyle tanınan Oğuzcan, günümüzün en popüler şairlerinden biridir. Genellikle Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığında ve aşk, ayrılık, özlem temaları ekseninde çoğalttığı şiirini, 1973’te büyük oğlu Vedat’ın ölmesi üzerine, hayatın boşluğu, ölüm ve acı gibi derinliklere, öz ve biçim yoğunlaştırmalarına yöneltti. Şairlik başarısını, daha etkili, aruzla yazdığı rubailerinde gösterdi.
Kaynak: tr.wikipedia.org/wiki/Ümit_Yaş...
Alıntılarla Yaşıyorum adlı YouTube kitap kanalımda bütün kitaplarını okuduğum yazarlar için detaylı okuma rehberleri paylaşıyorum. Daha çok arkadaşın bu bilgilerden faydalanabilmesi için paylaşabilirsiniz. ⬇️⬇️
İlk romanım
"Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden"
Bazen öyle anlar gelir ki kendini bir yerlere atıp ağlamaya, sustuklarını haykırmaya çalışırsın.
Haykırırsın sonuna kadar, kendi sesimi duymayayım diye.
Ne kadar çabalasan da etrafında sadece yalnızlığının sığınağını saran o hüzünden örülü duvarlarla baş başa kaldığını
Hep alıntılarını görür ve çok merak ederdim Ümit Yaşar’ı. Sonunda okuma fırsatı buldum ve çok beğenerek okudum. Şiirlerinin hepsi birbirinden güzeldi ama Karanlığın Gözleri şiirini tekrar tekrar okudum.
Şiirlerden sonra Sahibini Arayan Mektuplar, Hüzün Şarkıları ve Mihriban’a Mektuplar var. Öyle bir aşkla, öyle bir bağlılıkla yazılmış ki bu mektuplar insan hayrete düşüyor. Kimmiş bu Mihriban, nasıl bir kadınmış diye düşünüyor. Yazar öyle bir anlatmış ki, her mektubun sonunda iç sesiniz “vay be” demeden edemiyor.
Habersiz gelen hüzünlerde boğulduk.
Nice sevgilerin, hüzün yağmurunda toprağa karıştığını gördük.
Toprak olduk ve özümüze döndük.
*
Ümit Yaşar Oğuzcan 'dan okuduğum ilk kitap.
Kendisini yaşayarak cezalandıran bir şair.
Adının tam zıttı bir yaşantıyla karşımızda.
Ümitsiz yaşayanların duyguları var bu kitapta.
Yüzü gülen, mutsuz insanlar bu kitap size göre.
Sahibini arayan mektuplar sahipsiz kalmasın.
Sizde okuyun ve kendinizi ait hissettiğiniz mektubu alın.
*
Keyifli okumalar dilerim.