Serseriliğin bilgeliği mi yoksa bilgeliğin serseriliği mi? Roman bu sorulara cevap aramakla birlikte edebiyat severler için alışılagelmiş edebi dilin dışında farklı bir anlatım tarzı kullanarak kitap severlere sıra dışı bir okuma zevki tattırıyor.
Romanın giriş bölümünde yer alan karanlık ve puslu hava, gelişme bölümünde dağılarak olaylar daha aydınlık bir mecrada gelişmeye başlıyor.
Kullanılan dil itibariyle akla yer altı edebiyatı üslubunu hatırlatsa da roman, nev-i şahsına münhasır dili oluşturmayı başarıyor ve üslup, konuyu bağlamından koparmıyor.
Romanda yer alan aforizmalar aslında hepimizin aşina olduğu sokak kültürüne atıf yapmakla çoğu yerde insanı tebessüm ettirmeyi başarıyor.
Gerçek zamanlı olarak kaleme alınan bu eser, 60'lı yılların İstanbul'una ve İstanbul'lu denizcilerin yaşamına dair hoş dokunuşlar ve ufak da olsa siyasi göndermeler yapmayı da ihmal etmiyor.
Bir anlamda yerli "Fiğht Clup" diyebileceğimiz bu kitap, yerel çizgiler içerisinde evrensele uzanmasıyla türü itibariyle başarılı bir çerçeveye oturuyor.
Eleştirebileceğim husus ise final bölümü. Farklı ve çarpıcı bir son beklerken daha muğlak ve havada kalan bir kapanış, bende biraz hayal kırıklığına sebep oldu diyebilirim. Yine de son bölüm itibariyle genel akış çizgisini bozmadığını ve aslında kitabın ruhuyla uyumlu bir final yaptığını -zira serseriliğin bilgeliği hayatın içinden gelmesi ve ondan beslenmesi nedeniyle her zaman gelişmeye açık ve sonsuzdur- da eklemek gerek.
Baş karakterinin karanlık iç dünyasını, dış dünyanın aydınlığıyla harmanlayan bu eseri kitap severlere gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim.
İyi okumalar..
