Adamın biri Derviş'e yakınır:
“Üstad, başımdan belalar, musibetler hiç eksik olmuyor. Biliyorum günahkâr biriyim ama başka günahkârlar da görüyorum onların tüm işleri rast gidiyor.”
Derviş:
“Senin buna üzülmen değil sevinmen lazım. Demek ki Allah katında ıslah olunabileceğine hükmedilmiş ki bela ve musibetlerle sınanmaya / ıslah edilmeye devam ediliyorsun. Eğer bir gün onca günah ve azgınlığına rağmen tüm işlerin iyi giderse işte o gün dövünmeye başla”