Vigdis Hjorth Reviews
You can find Vigdis Hjorth reviews, Vigdis Hjorth book reviews, Vigdis Hjorth ratings on 1000Kitap.yara mirası
. Kitabı okurken o kadar yoğun duygular hissetim ki.. ‘İnsanın ailesinden aldığı yara hayatı boyunca kapanmıyormuş’ dedirtti bu kitap bana. “İnsan ailesini seçemez ama hikayesini anlatmayı seçebilir “.
Aile her şey midir? Aile hiçbir şey midir? Çocukluğunun gizli saklı kalan acı verici anılarını ancak 30 yaşında ortaya dökebilen ve kendisine inanılmayan bir kadın, kutsal aile birliğinin daim olabilmesi uğruna kendi rollerini biçen diğer bireyler. Kadın için neredeyse bir 30 yıl da kendi sınırını çizmeyi öğrenmesiyle geçen bir süre, bir ölüm haberi ve kağıttan kule gibi ayakta kalabilmiş o tuhaf dengenin ağır çekimde yeniden yıkılışı. Sade ve sert bir kitap. Ciddi ve ciddiyetle okuyunuz.
* Çeviri ile ilgili bazı sorunları olsa da anlaşılmaz değildi dilerim sonrasında düzeltilecek kadar baskısı yapılır
Bir noktada ailesi ile ilişkisini kesmiş karakterimizin miras paylaşımları ile tekrar aile ile ilişki kurmak zorunda kalmasını anlatıyor kitap. Neredeyse kitabın ortalarına kadar neden ailesi ile konuşmadığını üstü kapalı anlatıyor. Biraz geçmiş, biraz bugün olaylar karışık gibi ilerliyor. Ama benim esas kafamı karıştıran kişiler oldu. Kim kimdir, Klara nerden geldi, çocuğunun adı neydi gibi. Büyük ihtimalle norveç edebiyatına alışık olmadığım için bu kadar karıştı karakterler. Bazı yerlerde de çok tekrar etti cümleler. Ama bu kimi zaman ana karakterin kendisini anlatması ve çektiği acıyı anlamamız için iyi de oldu. Bunlara rağmen kitap aktı gitti. Bu kadar zor bir konuyu sade ama etkileyici olarak anlatmak herkesin harcı değildir. İçimde bir burukluk bıraktı kitap bittiğinde.
"Sybille Bedford bir yerlerde şöyle yazmıştı: İnsan gençken kendini bir bütüne, insanlığın temel ilkelerine bağlı hissetmez, insan gençken bir sürü şey dener çünkü hayat bir genel prova gibi algılanır, perde gerçekten açıldığında değiştirilebilecek bir prova gibi. Ama gün gelir perdenin her daim açık olduğu kafasına dank eder. Sahnelenen,
İnsanlar kaç yaşına da olursa olsun çocukken geçirdikleri tramvayların izi hayatımız ilerledikçe bir nokta gibi bizimle birlikte hayatımızda büyüyor!! Bunun en iyi örneği Bergljot ile miras kitabıda bizlere sunmuş.
Ailemizi biz seçemiyoruz ne yazıkki Kitabı da çok yakın bir arkadaşımın önerisi üstüne okudum aile yapısı o kadar çok tanıdık geldi
Eserdeki yaklaşık 170 sayfa boyunca Hvaler'de, kayaların tepesinde, denize nâzır iki kulubenin kavgasının daha ne kadar süreceğini sorgulamıştım, evet. Sayfalar arasında sürekli bir gizem arıyorsunuz, aslında tahmin de ediyorsunuz ama yine de rastlaşmamayı diliyorsunuz. Bergljot'un her psikolog randevusundan,her gördüğü rüyadan, her anısının ardından yakasına yapışan parçaları birleştirince dramı göreceksiniz. Yani meselemiz iki kulübe değil; kayıp bir çocukluk, ardı arkası gelmeyen içsel hesaplaşmalar, insanın içinde ufacık kalmış masum duyguların bile kirlenmesi.. Demekki neymiş; insan olmak kolay değil!
.
Alıntılar yapmak istiyorum aslında ama bunlar edebi alıntıdan çok psikolojik çıkarımlar. Okuyun da siz değerlendirin bence; bir insan evladının aldığı yaralarla içinde bulunduğu Dünya'nın ne hâle geldiğini, gülümsemelerinin ardındaki dramı, güneşine gölge olanları..