Akış
Ara
Mesajlar
3
Bildirimler
3
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Kitleler afyonlaşmış gibiydi.
Sayfa 24 - Alkım yayınevi
Dini çatışmalar, günümüz koşullarında, izahı zor olaylardır.
Sayfa 35 - Alkım yayınevi
Gerçekte artık Bizansta devlet değil, sadece gölgesi kalmıştı. Bin yıllık geçmişi sayesinde belki birkaç yıl daha ayakta kalabilecekti.
Sayfa 32 - Alkım yayınevi
Özellikle 10. yüzyılda, antikçağ Yunan felsefesini temel alan aydın hareketi, geniş halk kitlelerine hiçbir etki yapmadı. Bu hareket, aristokrat sınıfın manevi tatminini sağlayacak bir eylem olmaktan ileri gidemedi. Bunun başlıca nedeni, Helen uygarlığını yeniden diriltmeye çalışan aydınların, eserlerini halkın anlamadığı antikçağ Yunancasıyla yazmalarıdır.
Sayfa 33Kitabı okudu
Hıristiyanlık, antikçağ dönemine ait her şeyi yok etmeyi ilke edindi ve resmî ideolojilerle politikayı belirleyen, din oldu.
Macaristan'da, yaşlı bir Bizanslı alimin yaptığı kehanet ise her şeye tuz biber ekiyordu. Bu kehanete göre, Bizans Türklerin eline düşüp İstanbul yerle bir edilirse, Rumlar iyi gün göreceklerdi.
Bizans İmparatorluğu'nda Ticaret ve Sanayi: Bizans İmparatorluğu, 10. yüzyıla kadar sürekli olarak büyümektedir. 10. yüzyılda Bizans, dünyanın en zengin devletidir. Bu, yönetici sınıfın çok iyi olmasından kaynaklanmıyordu. Sebebi bambaşkaydı. İmparatorluğun konumu, onu, büyük bir ekonomik ve siyasî güce sahipmiş gibi gösteriyordu. Tarım
Küçük toprak mülkiyeti feodalite çölünde adeta bir vaha gibiydi.
Sayfa 18 - Alkım yayınevi
Aynaroz, Osmanlılann egemenliğini, payitahtları Bursa iken Orhan Bey döneminde (1326-1360) tanımıştı. İstanbul'un bir gün Osmanlının eline düşeceğini tahmin ettiklerinden Bursa'ya bir heyet göndererek bağlılıklarını bildirdiler. Orhan Bey bunun karşılığında Aynaroz'un mülkiyet ve yönetim imtiyazlarını tanıdı.
Yoksullukları ve kötü kaderlerini Tanrı'nın öfkesi ve lanetine bağlıyorlardı. Rahipler İncil'den pasajlar okuyarak onları teselli ediyorlardı. Tabii bunun maddi karşılığını da alıyorlardı. Tanrı'dan emir aldıklarını, rüyalarında Tanrı'nın kendilerine konuştuğunu, Meryem Ana'yla sohbet ettiklerini söyleyerek yoksul köylülere arazilerini kiliseye bağışlatıyorlardı.Artık yoksul köylüler için bu dünya kaybedilmiş, öteki dünyada cennetin kapıları açılmıştı. Ortodoks kilisesine düşman olan Frenk derebeylerinin, imparatorluğu ele geçirmemesi için, yeni bir efendinin gelmesine dua ediyorlardı. Bizans, böylece kaderine razı oluyor ve Türklerle Latinlerin saldırılarına karşı koyamaz hale geliyordu. Ancak Bizans köylüleri, Ortodoks kilisesinin düşmanı olmayan Türkleri tercih ediyorlardı. Türkler, geçtikleri yerlerde bulunan manastır ve kiliselere dokunmuyorlardı. Tekfurlara ve rahiplere ilişmiyor, mallarına mülklerine el koymuyorlardı.
Patrik Theoliptos, 1519'da Yavuz Sultan Selim'in kiliseleri yıkarak Hıristiyanları zorla Müslüman yapmayı kararlaştırdığını duyunca, saraya koştu. Patrik, padişahın bu kararının, Kuran-ı Kerim'e ve şehrin teslim olmasıyla ilgili anlaşmaya karşı olduğunu bildirdi.Padişahımız eğer izin verirlerse İstanbul'un fethiyle ilgili
Ekonomik kriz, sosyal yaşamın bütün faaliyetlerin de etkili oldu. Kadercilik, yobazlık, kehanetler ve falcılık toplumun bütün kesimlerine yayıldı. Kitleler afyonlanmış gibiydi.
Sayfa 30Kitabı okudu
Kilisenin üst sınıfı ise eşi görülmemiş biçimde günahkar bir yaşam kendini kaptırmıştı.
Sayfa 24 - Alkım yayınevi
İmparator Paleologos ve kurmaylarının Frenklerin yardım göndereceklerine dair ümitleri son ana kadar sürdü. Ermeni rahip Avraam, hatıralarında imparatorun yardım beklediği saatlerde Latinlerin kendisine "inananı terk edip şehri bize devret" mesajı gönderdiklerini anlatıyor.
Konstantinos, Fatih Sultan Mehmed'e bütün imkânlarını zorlayarak istedikleri vergiyi ödemeye hazır olduklarını ve barış istediklerini bildirdi. Padişahın cevabı sertti."Hiçbir şekilde buradan ayrılmıyorum. Ya ben şehri alacağım ya da şehir beni... Ölü, ya da diri... İmparatora, şehri terk ederek Mora'ya gitmesi için izin verebilirim. Orada kendisine ve kardeşlerine toprak veririm, dost oluruz" (Dukas, s.276-278).