Ne mene şey şairlik,
dil'le deşilen yara ne acı,
ama yaralar da iyileşir inan,
belki bir dize kalıcı...
Yanalım,
bize düşen yanmaktır.
Kıvılcımlar sıçramasın;
yan şair yan
belki tutuşur dünya senin ahından!
y
a
n
a
l
ı
m: Bize düşen yanmaktır...
/Düş ölür,sevda düşer;
bize düşen yazmaktır!/
(Kalbimde hazan;
ve şairdir elbet
sözcüklere rus ruleti oytatıp yazan!)
Dışarıda üşüyen bir Haziran .
Kanımda nikotin cehennemi;
Kısa kibrit,uzun duman;
Yaan! Yine yan. Yine yaaaan!
Yan ki yangınlar bile yansın;
haklıdır içindeki abdal bırak ağlasın...
Sakla yamalarını kalbim..
Kendini bıçak gibi ışıyan yeni güne bağışla,
Yürü, arkana bakma, ama umursa...
Bazen anılara en çok yakışan elbise,
Bir kaç damla gözyaşıdır unutma...
Her geçen gün daha iyi anladım: Her insanın payına bir yalnızlık düşermiş, ama bazı yalnızlıklar birden çok insana. ...En büyük yalnızlıklar ise adresini kaybetmiş çocuklara. ...