Dümdüz hissedemeyiz sürekli. Hep mutlu olamayız. Hayatı tek yönlü yaşayamayız. Mutlu olabileceğimizi biliriz bilmesine de hemen bitişiğinde hüznün sırasını beklediğini de bilmeliyiz.
Zıvanadan çıkmış bir insanlık; adeta günlük egzersiz kıvamında, herhangi bir sayıdan öte değer içermeyen katledilen insanlar, çocuklar.
Bir tarafta çağdaş, medeni dünya ama aynı dünyanın içinde yaşayan binbir sefalet, trajedi...