İsyan bir fırtınayı ağlatırken içinde
kabil'in ruhunu kan eyleyendir gözlerin sevenler son burcuna yükselir de beyazın sevmeyenleri gir yan eyleyendir gözlerin
Akşam bakışlarında yeşeren sihirli Gül sabah yanaklarından süzülen ab-ı hayat
Şarkıdır nağme nağme dudaklarında gündüz
Geceyi eskitiyir alnına düşen kakul
Sen yüzünde bir rüya kilidi taşıyorsun
ne yağmurda ıslanıp dökülüyor yıldızlar nede karanlığında kaboluyor Asuman dolunaydan geçerek Nura yaklaşıyorsun