Eski Yunanca'da Chronos kelimesi nesnel, ölçülebilir zamanın yıkıcı gücünü, yaşamın dayanıksızlığını, yani bireysel varoluşun yenilgisini ifade eder. Kairos kelimesiyse, eylem için doğru zamanın, fırsatın kişiselleşmiş hali olan Zeus'un Oğlu Kairos'tan gelir ve hem siyasal hem de estetik deneyimde tekil zamansallıkları (singular temporalities) vurgular.