Aslında Altan hocam onların ne yaptıklarını düşünmeyi şimdiye kadar hep erteledim ve şimdi düşünmek beni rahatsız ediyor. Garip şekilde bazen özlem duyuyorum. Ailemi değil de yanımda getiremediğim eşyalarımı özlüyorum. Dokunduğumuz her cisme biraz bizden bir şeyler bulaşır, ışı akışı gibi; ruh akışıdır bu. Dedemin verdiği bez bebek, yer yatağı, küçük fincanım, ördüğü atkılar… Onların nerede olduklarını merak ediyorum bazen