İnsan kahkahalarla gülüyor, mutluluktan yerinde duramıyor diye iyi sayılmamalıydı. Biliyordum ki en çok gülenler aslında kalplerinde en çok acıyı saklayanlardır.
Bu kadar zor mu seni affetmek?
İnsanlar hep hata yapar,
Anıları yıkar, kalpleri kırar.
Biliyorum, anlıyorum,
Üzgünüm sevgilim ama ben yine de seni seviyorum.
"Bir daha asla bana karşı eskisi gibi olmayacak mısın? "
"Nasıl? "
"Benim Solucan'ım gibi, benim Nehir'im gibi? "
Dişlerimi göstererek güldüm. Beni öldürdün, demek istedim. Beni, Solucan'ını sen öldürdün Kıvanç!..
Belki de bu öpüşme, onların ilk ve son öpüşmesiydi; bu sarılma, onların ilk ve son sarılmasıydı ve belki de Elif ilk ve son kez Deniz'e adıyla hitap etmişti.