Bu kitabı basan, basmayı akıl eden her kimse bence dünyaya bir iyilik yapmak adına intihar etsin. Ben artık bu kitapları yazan ergenlere kızamıyorum çünkü sonuçta herkes yazmak isteyebilir ancak yazılan her şey basılmaz. Misal bu kadar kitap okumama rağmen neden ben kitap yazmıyorum çünkü yazar değilim. Yazar olabilecek donanımım yok. Eleştirebilirim ama yazmak ayrı bir meziyet. Fakat şu kesin ki yazsam bu kadar kötü yazamam. İstesem de bu kadar kötü yazamam. Saçma sapan alt metinsiz, mantık hataları ve zırvalıklarla dolu berbat bir şey bu. Yani yarım bırakmak zorunda kaldım çünkü bende kusma isteği uyandırdı. Bu kadar iğrenç bir kağıt israfını kitap haline getirmeye utanmayan yayıncılar bence gerçekten intihar etsinler. Yahu basacak şey mi kalmadı bu nedir? Bu ne saçmalıktır.
Yok efendim ailesi hanım kızımızı darlıyormuş da o da gidip ilk karşılaştığı çocuğa aşık olmak istemiş de bilmemneymiş... Düşünsene binbir zorlukla bir çocuk dünyaya getiriyorsun. Mamasıdır, bezidir vs. masraf ediyorsun. Okullara gönderiyorsun, yemeğidir giyimidir kuşamıdır çocuğa dünya kadar yatırım yapıyorsun açık zihinli bir birey olsun diye. Ondan sonra velet geliyor bu kitabı okuyor ve çok beğendiğini söylüyor. Bence bir anne, bir baba için en büyük utanç ve hüzün kaynağıdır böyle bir şey. "Çocuğum kitap okuyor" diye sevinemezsin bile. Çünkü çocuğunun okuduğu şeye kitap demeye bin şahit.
Rezalet. Olmaz olası...
