Hani aklımıza bir şey gelir, birden bire ayağa kalkar amaçsızca dönüp dururuz. Hani bir sağa bir sola dönüp durur ya da alabildiğine uzun bir yol da istikamet belirlemeden kararsız atomlar gibi yürürürüz. Bizi ayağa kaldıran, yürüten, sanki tekerleği biz icat etmişiz hissi uyandırıp kafamız da şimşekler çaktırıp, beynimizde ki nöronları sağa sola
Ne yaptın Rahmi hoca?
Betimlemenin dibine vurup sayfaları kanatmışsın desem yeridir. Hangi kafa ile yazdıysan bu kitabı o kafadan bende istiyorum. Sırf bu kitabı yazabilmek için kafayı bile sıyırdığını düşünmekten kendimi alamıyorum. İlham perileri ile flört mü ettin, Şizoparanoidlerle kankamı oldun yoksa Nirvanaya çıkıp aşağı düşerken mi yazdın
Bu adam gerçekten deli.
Günümüzde olsa 46 raporu verip elini kolunu bağlar tımarhaneye kapatırlar ya da zararsız diye halkın içine salarlar.
Adam insan kudretinin farkına varmış gibi görünüyor ve bunuda alenen söylemekten hiç geri durmuyor. Cadı avcıları tarafından yakalanıp Engizisyon mahkemeleri tarafından yargılanıp diri diri yakılmaması ya da
Herkesin içinde patlamaya hazır bir delilik vardır. Yazarımız kitapta gerçekten deli olan insanların olaylara verdiği tepkilerden ve bu olayların içlerinde ki deliliği nasıl tetiklediğinden bahsetmektedir. Bu güne kadar yaptığı incelemeler ve şahit olduğu vakaları örnek vererek bize asıl deliliğin nasıl bir şey olduğunu söylemektedir. Deliliğin
Siddhartha, benim, Hint düşüncesinden kurtulup özgürleşmemin dışavurumudur. tüm dogmalardan kurtulmak için tuttuğum yol Siddhartha'ya götürdü beni; yaşadığım sürece de bu yolda ilerleyeceğim doğaldır... Tüm dinlerde, insanların benimsediği tüm inanış biçimlerinde ortak olan yanı, tüm ulusal ayrımları aşan, tüm ırkların, tüm bireylerin
Bana Mutluluktan Bahsetme, Bahşet.
İnsanlar hep nasıl mutlu olunacağından, nasıl dertsiz, tasasız olunacağından bahseder durur. Mutluluk kavramı görecelidir. Her insanın algılayışına ve bakış açısına göre değişir. Kitapta birbiri ile alakası olmayan çeşitli öyküler bulunmaktadır. Bu öykülerin bazıları mutlu biterken, bazıları ise yürek yakan
Hayatın değerini doksan yaşına geldiğin de daha iyi anlayan yaşlı bir adam.
Aslında bunda şaşılacak bir şey yok çünkü insanlar yaşanmışlığın izlerini her yaş aldığında bir önceki yaşına nazaran daha çok taşır. Bu yaşanmışlıklar insanı daha olgun ve daha tecrübeli biri yapar. Ama, doksan yaş bütün bunları daha iyi anlamak için sanki biraz fazla
Ommmmm ommmm bir dakika birazda yana döneyim ooomm olmuyor acaba amuda mı kalksam yada ayaklarımdan kendimi tavana mı assam hem beynime kan gider belki. Ne zor şey miş bu dingin olmak. Hem neden dingin olayım neden yok sayayım her şeyi, neden hiç olmamış gibi içime atayım ya, ben içime atarsam iç huzuru nasıl bulucam, içim
patlar benim.
Oluk
Sevgili Bertrand (Artur William) Russell ben bu satırları yazarken sen 48 yıl önce 98 yaşında bu dünyadan ayrılmış olacaksın. Ölümünden onlarca yıl sonra bile bir insanın hasretle ve imrenilerek anılması her insana hasıl olmayan çok yüce bir mertebedir. Öğretilerinin ve düşünce sisteminin bugün her alanda insanlara yol göstereceğinden hiç şüphem
On yıl kadar önceydi sanırım Krishnamurti ile tanışmam. Farkındalık üzerine bir makale hazırlarken rastlamıştım yazılarına. Krishnamurti bir çok insanın hayatını değiştiren özgün düşüncelere sahip pek az insandan biridir. Onu tanımış olmanın verdiği his bazı insanlar için evrende yanlız olmadığı düşüncesi doğurmaktadır. Çünkü bu tarz insanlar bana
“Artık kendimle yaşayamıyordum. Birden çok çarpıcı bir şey fark ettim. Peki, ben kendimle yaşayamıyorsam, kendiyle yaşayamayan bu içimdeki kim? Peki “kendi” dediğim şey kim?” Bu soruları kendine sorduğunda hayatından tam 29 yıl geçmiş, derin bir depresyonun içinde intihar etmek üzereyken, bu güne kadar acı içinde ve pişmanlıkla yaşamasına sebep
