"Sokrates, Voltaire, Proust, Melville ve Shakespeare, kedilerin karşılaştırmalı edebiyat okumuş ve felsefe öğrenimi görmüş kültürlü yaratıklar olduklarına inanırlarmış."
Neden sonra Hayvan Öyküleri seçkisine dönüşen bu okumalardan, hayvanların, hayatlarını paylaştıkları insanlara, beni unutma, diyen yüzlerini okumayı öğrendim.
Yaratıcı aklın çıldırmaması için ne verir hayat, dün ve bugün? Öteden beri hep yanıtlamak istemediğim bir soru oldu bu. Kendimden kaçmak için değil de, kötücül olanı uzaklaştırmak için...
Yazık ki biz de çocuklara zehir edilmiş ev içi hayatların eksik olmadığı bir toplumun bireyleriyiz. Büsbütün kötücül değildir babalar bizde; ama sevgisiz ya da kırık dökük sevgilerin bile zorla yaşandığı evlerde büyüyen çocukların erişkinliklerindeki sorunların nereden geldiği sanılır?