Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
SPOILER UYARISI!!
Kitap 8 hikayeden oluşuyor ancak ben hepsini okuyamadım, sıkıldım. Kitap başlarda güzeldi ancak gitgide durağanlaştı. En sevdiğim hikayeler 1. Ve 2. Hikaye olan; beyaz mantolu adam ve unutulandı.
1. Hikayede bir adamın ölümünü, intiharını
2. Hikayede bir adamın intihar ettikten yıllar sonra bulunuşunu, belki de fark edilişini
3. Hikayede bir adamın yaşadıkları sonucu dayanamayıp intihar edecekken bir sebepten bu kararından vaz geçişini
4. Kitapta bir adamın başka bir adama mektup yazarak kendisini, hayatını anlatan bir kitap yazışını
5. Kitapta gazeteci bir adamın sevdiği kız uğruna yaptıkları, harcadıkları...
Yazar sanki başta yazmaya başlarken derin duygularla yazarken sonra içinde yaşadığı duygular gitgide azalmış ve daha az etkileyicilikle yazmaya başlamış. Belki de bu yüzden okurken özellikle 1. Hikayeyi okuduğum kadar etkilenemedim, etkilemişim gitgide azaldı ve bırakmak zorunda kaldım. Özellikle 2. Hikayede mantık hataları vardı ama ginede etkilenmedim değil...
Yazarı okumaya bu kitapla başladığım zaman dilinin anlaşılır olmasına sevindim ama durağan bir kitap olduğu için yazarı okumaya bu kitapla başlamak ne kadar mantıklıydı bilemiyorum.
Merhaba :)
Kazanırsak kaybederiz serisinin 2.kitabının yorumuyla geldim . Öncelikle kitabı sevdiğimi ve keyifle okuduğumu söylemem gerek .Daha ilk kitabı okumadıysanız sizi ilk kitaba (Kazanırsak Kaybederiz: Çevrim içi ) yönlendiriyor ,daha bu kitabı okumadıysanız da bilmeniz gerekenin kitabın ilk kitabıyla arasında pek bir fark olmadığı ve
Bu tür kitap okuyanlar bir süre sonra yazarın bahsettiği konular ve alıntı yaptığı yazarlara bakınca ne tür düşüncelerle nasıl bir bakışla baktığını anlayabiliyor. Kapıya dayanmış büyük bir savaş var. Seferberlik ilan ediyorsun asker sayısı 100 binken 1 milyon oluyor(nüfus 18 milyon). Bu ne demek biliyor musun üretimde bulunan erkek nüfusun alınıp
Tolstoy, 1. cildin girişinde yer verilen önsözünde Savaş ve Barış'ı yazarken hissettiklerini, yaptığı zorlu çalışmaları ve romanın geçirdiği aşamaları anlatıyor. Bu metinler, özellikle bu dev romana daha yakından, yazarının gözünden bakma fırsatı verdiği için çok önemli.
Sabahın seherinde güne bir şiir kitabıyla başlamak istedim.Şiir okumayı pek sevemesem de, kitaplığımda yıllanmalarına gönlüm razı olmazdı elbette. Her kitabın okunmaya değer olduğunu düşünenlerdenim çünkü. Gel gelelim bu şiir kitabımızın incelemesine; şiir kitabı olduğundan ötürü az ve öz satırlar yer alıyor. Okurken sıkılmazsınız. 1 saatten daha az bir sürede bitireceğiniz türden. Ancak okurken anlamsız bulduğum çok fazla şiir vardı. Güzel denebilecek kadar az sayıda şiire denk gelmek beni üzdü. Sanırım şairimizin bunu yazarken kafası çok dağınıktı diye tahmin ediyorum.Çünkü şiirlerinin birçoğu da dağınık ve birbirinden bağımsızdı. Anlamsız tamlamalar şiiri bütünüyle bozmuş diyebilirim. Ben tavsiye etmiyorum aslında ama yazılan her kitapta bir emek vardır düşüncesiyle hareket ettiğimden ötürü okumanızı yine de tavsiye ediyorum.
Kaçacak Yer Yok
Okuduğum ilk Nermin Yıldırım kitabı "Unutma Dersleri" oldu. Yazarın diline, olayları ele alış tarzına, üstünde durduğu konulara alışmam çok uzun sürmedi. Akıcı, günlük dil ve anlatımla, üstüne çok düşünülmüş benzetmelerle zekayı harmalayan yazarı şimdiden sevdim.
Kitapta birçok kişinin aklından 1 kez de olsa geçirdiği "her şeyi unutma isteği" ve bu isteğini bilimsel yollarla çözmeye çalışan ana karakteri görüyoruz. Kendisi tam bir antikahraman. Ailesi, eşi, işi, en çok korktuğu kişiye dönüşmesi, travmaları ve yüzleşmeleriyle psikolojik sayılabilecek bir roman karakteri karşımıza çıkıyor. Yazar kitabı yazarken bir psikologtan danışmanlık almış ve bu kitabın pek çok yerinde hissedilen isabetli bir karar.
Yasak aşkının kalbinde bıraktığı acıyı unutmak mı daha iyi yoksa her şeyi en doğru biçimde hatırlamak mı? Beyin öyle bir organ ki sahibini korumak için bazen onu bile yanıltabiliyor. Alınan bir karar belki de sonradan olabilecek pek çok şeyi etkiliyor. İyi ya da kötü yönde.
Semerkant
5 üzerinden en fazla vereceğim 1 puandır. Fazlası da verilmez bu kitaba.
Gereksiz boş ve haddi aşan laflarla süslenmiş okunmasını tavsiye etmediğim bir kitap. Yazarımızın kendisi Hristiyan bir Arap. Kendince tarih kitabı yazmış ama ne tarih yahu! Günümüz kendini bilmez Arapların Türklerle alıp veremediği ne var bilmiyorum. Lakin kitapta Türkleri
Bu incelememi okuyan insan umarım mutlusun!
Bu incelemede spoi olmayacak. Sadece kendi düşüncelerimi, duygularımı paylaşacağım ve birkaç uyan vereceğim.
Bu kitap bende farklı hisler yarattı. Sanki yıllar önceki saf ve mutlu ben ilk wattpad kitabını okuyor, eğleniyor, şaşırıyor en önemlisi mutlu. Yıllar geçti bıraktığı izler ve hisler kaldı. Kitap çok akıcı olduğundan sizi kendine bağlıyor. Yazarın ilk kitabı olmasını da düşünürsek kitabın başarılı yazıldığını anlayabiliriz.
Kitabın konusu hakkında biraz spoilersiz konuşacağım ve uyarılarımı vereceğim.
Kitabın konusu: Nora babasının vefatından sonra annesiyle yaşayan ve onuncu sınıfa giden genc kızdır. Bazen en yakın arkadaşı hem de sıra arkadaşı, Vee ile takılıyor, eğleniyor ve ya derslerine zaman ayırıyordu. Kısacası herşey normal ilerliyordu ta ki biyoliji sınıfına yeni bir öğrenci gelene kadar. Ve karşınızda Patch!
Öğratmen Vee ile Noranın yerlerini ayırır. Patchle sıra arkadaşı olan Nora zamanla onun gizemli biri olduğunu ve büyük sırlarının olduğunu anlar. Bu sırları öğrenmek istemesiyle kendinin büyük bir bataklığa battığını anlar ama artık çok geçti.
Ve uyarılarım şunlar, kitabı almak istiyorsunuzsa bunlara dikkat edin:
1. Yazar seriyi yazarken İncil'den ilham almış. Yani melekler İncil'den uyarlama bir nevi. Daha once bundan bahsetmedim ama kitap melekleri, nafilim isimli ırkı ele alıyor. Yani okuyunca öyle şeylerden rahatsız olacaksınızsa buna dikkat edin.
2. 18+ ünsürler var çok az. Ve bu bazılarımızı rahatsız edebilir.
Okudunuz için teşekkür ederim)
·
Puan vermedi
Clarissa - Stefan Zweig
İçimin en burulduğu, okurken çok meraklanıp da kitabın sonunda "ee ne oldu ki şimdi?" Dediğim kitapların başında geliyor Clarissa.
Pandemi döneminde e-kitap olarak okumuştum bu eseri. Gecenin bir yarısı kitap bitmiş ve ben sitenin kitabı yarım yüklediğini düşünmüştüm. O saatte girebileceğim bütün uygulamalara girip kitabın tamamını aramıştım O azimle öbür dünyaya gidip Stefan'ın yakasına yapışmamışım yanlışlıkla iyi ki
Yazar bu kitabı yazarken int!h@r ediyor ve kitap yarım kalıyor. Kitabı editörü Zweig'ın notlarına bakarak tamamlıyor. Zaten okuduğunuzda Zweig nerede bırakmış, editör nereyi yazmış hemen anlıyorsunuz. Apar topar birden yazılmış bir son. Ne acı!
Kendisini bulma yoluna Clarissa'nın çektiklerini , 1.Dünya Savaşı döneminde askere giden öğretmen Leonard'ı, savaş döneminin insanlar üzerindeki etkisini uzun uzadıya anlatacakmış Stefan Zweig bu kitapta ama ömrü yetmemiş.
Hep kısa kitapları ile bildiğimiz yazarın bence en uzun , dünyayı etkileyecek kitabı olabilirmiş Clarissa. Çünkü kitabın başlarını gayet detaylı anlatmış. Savaş karşıtlığı zaten Zweig'in eserlerinde bilinen bir şey ama bu kitapta bunu ve kadının gücünü, toplumun eleştirisini cesurca ve net bir şekilde yazmış.
Bu haliyle evet damağımda yarım kalmışlık kalmadı desem yalan olur ama iyi ki okudum da Zweig'ın potansiyeline ne kadar yazık olduğunu bir kez daha görmüş oldum.
Okuyun efendim, önerimdir.
Kayıp Varis
Herkese Merhaba,
Zalim prens’in serisinin 2. Kitabı olan kayıp varis kitabı ile karşınızdayım. Şaşkınlık içerinden kitabı bittirdim. Neden mi? İlk kitabı o kadar kötü yazarken , bu kitabı bu kadar güzel yazmazsının şaşkınlığı üzerimde hala... İlk kitap yüzünden seriye devam etmeyecektim ama kitap çıktığında konusu hoşuma gitti, bir şans vermeye
3. kitabım ile yolculuğum devam ediyor. İlk kitabım Yeryüzündeki Valhalla hala benim için çok özel ama bu kitabın yeri kesinlikle ayrı. Sizlerin söylediği şeyleri not ettim, kendi fark ettiğim eksiklikleri not ettim ve sonunda ortaya bu dev kitap çıktı. Yazarken çok daha özgüvenli hissediyordum ve içeriğine baktığımda da ne kadar yol kat ettiğimi görebiliyorum. Serinin son kitabını yazdıktan sonra da büyük ihtimalle bu kitabın kusurları ortaya çıkacak. Emeğimin karşılığını aldığım için yine çok heyecanlıyım. Valhalla'yı okuyanların bunu daha çok beğeneceğini düşünüyorum. Benimle bu kitap ile tanışanlar da olacaktır tabii ki. Benim için olumlu ve olumsuz bütün geri dönüşler çok değerli, bunu zaten hep söylemişimdir. Yine desteklerinizi esirgemeyeceğinizi biliyorum.
Zamanla kitap her yerde satışa açılacak (1 hafta 10 gün içerisinde) ve tabii ki bu ayın sonunda ODTÜ'de METUCON24'e katılacağım. Beni orada da kitaplarımla bulabilirsiniz. Okuyanlar çekinmeden özelden ulaşabilir, her türlü sohbete açığımdır. Bu süreçte bana destek olan herkese çok teşekkür ederim tekrardan. Ve tabii ki yine çok keyifli ve verimli çalıştığımız Luna Yayınları'na da teşekkür ederim. Diyecek çok şeyim yok çünkü ben de hala olayın gerçekliğini kavrayamadım. Yorumlarınızı ve her türlü desteklerinizi bekliyorum. Herkese keyifli okumalar, sevgiler.
Uzun zamandır Paul Auster okumamıştım. Baumgartner, Auster’ın okurlarına vedası olarak yayımlanınca tabii ben de merak ettim. Hüzünlü bir okumaydı, hem tanıdığım bir Auster vardı hem de ölüme hazırlandığını hissettiğim bir yabancı. Eşini kaybetmiş yetmiş yaşındaki felsefe profesörü Baumgartner karakteri üzerinden yas, bellek, yaşlılık üzerine yazarken umut etmeyi de bırakmayan bir karakter yaratmış. Oğlu ve torununun trajik ölümleri, medyada babalığının sorgulanması, kanser tedavisi gibi üzücü durumlar kurguda hissediliyor mu bildiğim için mi hissetim emin değilim. Birçok kitabı anımsanıyor ama, neden bazı anıları hatırlarken bazılarını hatırlamayız izleğinde yazdığı satırları okurken ben de bazı kitaplarını daha iyi anımsadığımı farkettim. Çağrışımlarını daha iyi yakaladım. Üçüncü görselde paylaştığım satırları okuyunca Yanılsamalar Kitabı’nı anımsamamak mümkün değil gibi. 4 3 2 1 kitabını da çok düşündüm, belki de otobiyografik ögelerin o kitabında fazla olmasından dolayı. Bir de kayıp uzuvlar sendromuyla yakınların kaybını bağlantılaması kitabın temel meselelerinden biri.
İlk defa Auster okuyacaksınız bence bu kitabıyla başlamayın, Auster okuruysanız da tavsiye dememe gerek yok nasılsa o vedayı okuyacaksınız…
464 syf.
9/10 puan verdi
Selamlar demeye bile ruhumda güç kaldı mı bilmem ama… Selamlar, sevgili okurlar. Yeni bir kitaptan selamlar… Varsa bile ruhumdaki o son gücün tükendiği kitaptan selamlar..
İnanın nereden başlayıp nereye devam etsem bilemiyorum. Mey’e olan sinirim bir yana, o sona olan şokum ve üzüntüm diğer yana.
Başta bu kitaba “tatlı bir kitap,” dediğim için
Başım alıp nere gidem oy ben ne edem..
Bir kitap insan yer mi? Yer yer bu kitap insanı da yer ruhunu da emer. Bence yazarın en en kötü kitabıydı okurken bol bol bileklerimi ovuşturdum, gözlerimi devirdim, sinirden çığlık attım ama çok şükür sonunda kitap da bitti tabi ben de.
İlk önce söylemek istiyorum ki Ali hep aynı konu üzerinden kitapları işliyor mesela şöyle
;
*Aynı iş yeri ya da
2/10 puan verdi
Kitabı bir arkadaşımdan alıp okudum (ki arkadaşıma da tanımadığı yoldan geçen birisi vermiş). Kitaba başladığımda kendimi hiç bilmediğim bir serinin son kitabını okuyormuş gibi hissettim. Eğer yanlış anlamadıysam ilk kitabı bu değil. Kitap iyi başladı ama maalesef 47. sayfada bıraktım. Çünkü 1. kitaptan başlamadığımdan bazı yerleri anlamadım. Kitabın bazı yerleri de gerçekten çok kötüydü (bana göre). Kitap da ''Hâlâ içinde olan bütün gücü topladı, kendi derisinden çıktı ve kadının içine girdi'' gibi bir cümle geçiyordu. Uzun bir süre düşündüm ama anlamadım. Yazar bu cümleyi yazarken ne düşünüyordu acaba dedim. Yani 1. kitabı okumadan 5. kitaba geçtiğim için böyle düşünmeme neden oldu herhalde. Kısacası kitabı pek beğenemedim. Belki başka bir zaman 1. kitabından başlayarak okurum ama bu kitaba olan düşüncelerimi değişebileceğini düşünmüyorum.
